پاسخ به وارونه‌نمایی یک طرح فرهنگی

به گزارش پایگاه خبری گلونی، “پوریا سوری” مسئول سابق روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی با ارایه توضیحی، به برخی اتهام ها درباره نصب کاشی ماندگار بر سردر خانه پدرش در شهر اراک پاسخ گفته است:

روز سه شنبه ١١مهر ٩۶ توییتى غیردقیق ازجانب یکى از دوستان قدیمى من منتشر شد که حاوى گزارش سواستفاده از منصب من؛ پوریا سورى به نفع پدرم “محمدمحسن سوری” بود.

طبیعی است همزمان با زیست ما در میان «ژن‌های خوب»، فضاى مجازى کشور به استناد همان توییت غیردقیق، به نقل و انتشار این دست موارد علاقه بسیارى نشان دهد که داد، البته توییت حاوى دو گزاره اشتباه و نتیجه‌گیرى‌های غیردقیق است. على رغم اعلام نکات مغلوط به نویسنده مطلب، ایشان حاضر نشدند آبى که از سر وظیفه شهروندخبرنگاریشان بر زمین ریخته‌اند را جمع و یا گزارششان را تکمیل کنند و همین مساله ضرورت پاسخگویی من را ایجاد می‌کرد.

اما با توجه به اینکه خبر در حوزه سازمان محترم میراث فرهنگى بود به شرط ادب همکاری گذشته و حرمت نان و نمک، صبر کردم تا ابتدا سازمان میراث از حقوق خود دفاع کند و اگر قصور و سوء استفاده‌ای صورت گرفته شفاف اعلام کند و اگر نه پاسخ روشنگرانه‌ای بدهد و پس از آن اگر نکته‌اى از جانب پرسشگران بی پاسخ مانده بود، بنده ورود کنم اما با توجه به سوالات مطرح شده، قضاوت‌های بی شمار و عدم پاسخگویی مورد نظر در دو روز گذشته، با احترام به سازمان میراث فرهنگی توضیحاتم را رسانه‌اى مى‌کنم و امیدوارم نورى بر این موضوع تابیده شود.

ابتدا چند خطی درباره توییت منتشر شده:

١-  در توییت اعلام شده: پوریا سورى مدیر روابط عمومى سازمان میراث(گزاره غلط اول).
من نزدیک ۴٠ روز است دیگر در خدمت دولت و سازمان میراث نیستم.

٢- در توییت آمده که بعنوان شخصیتی حقوقی شخصا در نصب کاشى ماندگار در محل زندگی پدرم شرکت کرده‌ام(گزاره غلط دوم).
من در تهران زندگى مى‌کنم و ماه‌هاست به اراک که محل نصب کاشی است نرفته‌ام، در تصاویر هم مشخص است که بنده حاضر نبوده‌ام.

٣- در توییت آمده که این کاشى به عنوان یک جایزه و سومین کاشی بعد از کاشى منازل مرحوم کیارستمى و استاد عزیزم محمود دولت آبادى نصب شده(نتیجه گیری های اشتباه).
این کاشی جایزه نیست!، طرحی برای معرفی هنرمندان ملی و بومی هر منطقه است و ارزش ریالی ندارد و تا پیش از نصب این کاشی بیش از ۴٠کاشى دیگر بر سردر منزل هنرمندان ملی و هنرمندان بومی نصب شده، کاشى نخست؛ ایران درودی(تهران)، کاشى دوم؛ جواد مجابى(تهران)، کاشى سوم؛ ناصر مسعودى(رشت) و …ترتیب خاصی هم ندارد اینگونه نیست ابتدا چهره‌های ملی مد نظر باشند، سپس چهره‌های بومی و منطقه‌ای! این طرح به صورت شناور و بر اساس ظرفیت هر منطقه و شرایطی که در ادامه توضیح می‌دهم اجرا می‌شود.

توضیحاتی هم پیرامون سوالات و قضاوت هاى رخ داده در فضای مجازی:

١- کاشى ماندگار طرحى ملى است که هنرمندان ملى و منطقه اى را با تشخیص نهادهای مرتبط در هر استان انتخاب و محل زندگى ایشان را با یک کاشى ساده ثبت مى کند، به نوعى معرفی محل زندگی و تجلیل معنوى از هنرمندان و اهالی اندیشه است.

٢- چنانکه نوشتم؛ نزدیک ۴٠روز است در سازمان میراث مسئولیتى ندارم و معاون محترم رئیس جمهوری و رئیس سازمان؛ جناب آقای دکتر مونسان، فرد جدیدی را بر منصب ریاست مرکز روابط عمومی سازمان نشانده‌اند، درحالی که نصب کاشى ماندگار سردر منزل محمدمحسن سورى، چند روز پیش صورت گرفته نه در زمان مسئولیت من.

٣- در انتخاب نام محمدمحسن سوری نه من، نه سازمان مرکزی میراث فرهنگی نقشى نداشته‌ایم چراکه اداره کل میراث فرهنگی استان مرکزى، اسامى ١٠هنرمند استان را (تاکید مى کنم بعد از خروج من از دولت) انتخاب و راسا اقدام کرده است.

۴- متاسفانه نویسنده توئیت، جدای از دسترسی به شخص من برای پاسخ به سوالات و تکمیل اطلاعاتى که برای افشاگری‌اش لازم داشته است حتى زحمت جستجویی ساده را به خود نداده که ببیند قریب ۴٠کاشی نصب شده و بیش از ١۵٠کاشی دیگر در مراحل نصب و بیش از ٧٠٠ کاشى دیگر توسط کارشناسان سازمان میراث در دست مطالعه است و از میان این ١٠٠٠ نفر،  اغلب هنرمندان ساکن تهران چهره‌های شناخته شده و رسانه‌اى هستند و سایرین هنرمندان بومى هر استان مثل محمدمحسن سورى اند، (البته برخی استان‌ها توانسته‌اند منزل هنرمندان شناخته شده در سطح ملی را شناسایی و برای نصب کاشی اقدام کنند که استان مرکزى هم از این قاعده مستثنا نیست) و تاکید مى کنم حضور هنرمندان در این طرح بر اساس انتخاب اداره کل میراث فرهنگی هر استان و با همکاری اداره ارشاد آن منطقه صورت گرفته و هر یک از ادارات کل استانی بعد از برگزاری جلسه کارشناسی، اسامی نهایی را کتبا به سازمان اعلام کرده اند.

۵- در استان مرکزى پیش از محمدمحسن سورى، خانه مرحومان ابراهیم دهگان و محمدرضا محتاط مزین به این کاشى شده و سایر افراد حاضر در لیست استان که کاشی آنها ساخته شده و در پروسه نصب است عبارتند از ابوالفضل جلیلی، علی حاتمی، فتحعلی واشقانی فراهانی، بهزاد فراهانی، بهجت صدر، مهدی باباخانی و حجت سبزی. ( مثالی دیگر، خانواده استاد على حاتمى هنوز زمان مشخصی را اعلام نکرده اند که برای مراسم نصب کاشی به استان مرکزی تشریف بیاورند.)

۶- مسلما نسبت به ضرورت یا عدم ضرورت در انتخاب نام محمدمحسن سورى یا هرکس دیگری، افکار عمومى هر استان با توجه به شناختشان از هنرمند و تاثیرگذارى افراد مختارند تدقیق و بررسی کنند، اسامى را به چالش بکشند و رد یا تایید کنند. پس انتخاب محمدمحسن سوری به شخص ایشان مرتبط نیست، چراکه ایشان درخواستى برای این مهم نداده اند، سیستم فرهنگى استان مرکزى از او به عنوان یک هنرمند شناخته شده در سطح استان مرکزی خواسته که اجازه نصب این کاشى را سردر منزلشان بدهد، ایشان هم پذیرفته است. بنده هم چنانکه گفته شد در زمان وقوع این اتفاق مسئولیتی در سازمان میراث نداشته ام که فرض محال بخواهم اعمال نفوذ کنم.

٧- برای اطلاع عموم مردم، در انتها لیست مختصری از هنرمندان استان هاى دیگر که کاشى ماندگار برایشان تدارک دیده شده را منتشر مى کنم طبیعی است که اسم خیلی ها را نمی شناسید یا اطلاعاتى درباره شان ندارید، البته حساب تهران را باید جدا کنید تهران پایتخت کشور است و طبیعی است سطح شخصیت های این شهر، هنرمندان و اندیشمندانی مانند کیارستمى، دولت آبادى و… باشد.***

٨- در توییت آمده که من مبدع طرح کاشی ماندگار در کشور بوده ام(البته خودم قائل نیستم چرا که این طرح در بسیاری از نقاط دنیا وجود دارد پس ابداعى در آن نیست) من ایده اولیه اجرای این طرح را فروردین ٩۶ با کمک همکارانم در سازمان میراث کلید زدم و تا پایان مرداد امسال هم بر آن نظارت داشتم، اما مسلما وارث و داعیه دار آن نیستم که بخواهم جوابگوى عاقبتش در زمان نبودنم هم باشم، این طرح در حال حاضر در ید قدرت سازمان صالحی چون میراث فرهنگى ایران است و امیدوارم از رهگذر گفتگوی پیش آمده و دغدغه ملی مطرح شده برای بسلامت ماندن وجاهت کاشی ماندگار، این طرح، با قدرت و شتاب بیشتری ادامه پیدا کند، صدالبته من علی رغم قضاوت های ناخواسته ای که در این چند روز شد، نگران آینده این طرح خوب هستم و اگر سازمان میراث فرهنگی برای ادامه این مسیر خوش یمن فرهنگی کمکى از من بخواهد دریغ نخواهم کرد.

با احترام – پوریا سوری

***اسامی برخی چهره های ملی و بومی کاشی ماندگار به تفکیک استان

خراسان جنوبی: محمد اسماعیل رضوانی، آیت اله محمدابراهیم آیتی، علامه سید محمد فرزان، حسین بشرویه ای، احمد کامیابی مسک، محمد جعفر یاحقی، محمود رفیعی، سید محمد مشکات، مهدی اسماعیلی مود، محمد کیانی نژاد

آذربایجان غربی: مختار پرقدرت، نصرت پیر محمدی عربلو، قوچعلی ستاره چشم

اصفهان: علی ظریفی، حسین علاقمندان، سید خلیل یاالله، امیرهوشنگ جزی زاده

کرمان: ایرج بسطامی، محمد نواب زاده، یحیی فتح نجات، علی اکبر صوتی، نصرت عبدالرحمانی بلوچ (آرام)، جمال مؤدب، محمدعلی گلاب زاده، مهدی خیری، محمد شاه مرادی کوهبنانی

قزوین: سید محمد دبیر سیاقی، محمد باقر آصف زاده، عباس قانع، احمد عقیلی

گلستان: حبیب الله قلیش لی، پرویز کریمی، عبدالصالح پاک، غلام آق، خدیجه پقه

آذربایجان شرقی: رسول روفه گر حق، محمدعلی قره باغی، حمید دواتی کاظم نیا، علی نظمی، چنگیز مهدی پور، حسین رسام حقیقی

مازندران: نصرالله هومند، ابوالحسن خوشرو، محمدرضا اسحاقی

ایلام: آیت الله میرزا حسنعلی مروارید، آیت الله عبدالرحمن حیدری ایلامی، علی دوست فلاحتی، عباس گهرسودی

خراسان شمالی: عیسی قلی پور، کلیم الله توحدی ، احمد شاهد، سهراب محمدی

بوشهر: منوچهر آتشی، ایرج شمسی زاده

کردستان: هادی ضیاالدینی، ماه شرف مستوره اردلان، آیت الله محمد مردوخ کردستانی

گیلان: محمد حسین مهدوی (م. موید)، فرامرز طالبی، محمد کوچک پور کپورچالی، محمد بشرا

هرمزگان: قنبر راستگو، محمدعلی بهمنی

پایان پیام