کجای رتبه‌بندی زلزله هستیم؟
پایگاه خبری گلونی، نسیم نوحه‌خوان: شاید ایران تنها کشوری باشد که بیشتر با آمار و ریاضیات حال می‌کند تا حرفه و فن. مقام دوم جهانی در ابتلا به سرطان، مقاوم اول مصرف مواد مخدر و مقام اول در عدم تشخیص شرایط بحرانی. ساعت یازده و بیست وهفت دقیقه شب، تهران لرزید و زن و مرد و کوچک و بزرگ بود که از درو دیوارو پیاده و سواره به کوچه و خیابان ریختند. یکی شلوار به دست یکی عروس به دست یکی قلیان به دست و دیگری دوربین به دست. فرد قلیان به دست چنان فریادی میزد که جان مرا بگیرید ولی نگذارید قلیانم خاموش شود. داماد عروس به دست همچنان با قر فروکش شده کمرش هراسان به دنبال جای دنج و بزرگی میگشت که بار مهمان را آنجا خالی کند و به ادامه تخلیه قر بپردازد.
عده‌ای سرخوش‌تر هم با اولین لرزه به یاد آخر هفته و جاده چالوس جوج افتادند. شاید بتوان رتبه نخست سرخوشی را به مردم تهران داد. به مردمی که تا دیروز از آلودگی و شاخص می‌نالیدند و حالا گالن به دست سر صف بنزین هستند.
کجای رتبه‌بندی زلزله هستیم؟
رتبه نخست برنامه‌ریزی و مدیریت بحران هم به ستاد بحران تعلق می‌گیرد که بعد از جلسه چند ساعته پشت درهای بسته تنها راه حل، تعطیلی ادارات دولتی بود ادارات خصوصی هم خود دانند، و به فکر تبصره جدید که در صورت تخریب تهران کانکسها به چه افرادی تعلق بگیرد که نه سیخ بسوزد و نه کباب و بماند که سبدهای نجات از زلزله کالا را هم آن وسط طراحی کردند. مردم تهران یاد گرفتند که همراه باشند رفیق نیمه راه نباشند بنابراین در اینگونه شرایط سر خودشان را خودشان گرم می‌کنند، ولی حیف نیست به چنین مردم شادی از همان ابتدای مدرسه آموزش داده نشود که دوست عزیز بجای ترافیک درست کردن مکانهای امن منزل خود را بشناس و بجای دلالی موارد ایمنی را رعایت کن. تقصیر ما نیست تقصیر رتبه بندیست و ما هم چه کنیم با عشق صدر جدولی.
عضو اینستاگرام گلونی شوید و اخبار روز ایران و جهان را دنبال کنید.
پایان پیام