آموزش و پرورش مندرس ما

پایگاه خبری گلونی، محمدسعید اکبری: جای تقدیر و تشکر دارد که مسئولین در فکر تحولی اساسی در نظامِ آموزش و پرورش هستند و الحقُ والانصاف زحمت هم می‌کشند و گاهی هم شب تا سحر را چشم روی هم نمی‌گذارند تا کارها پیش بروند. اما تفکیک کارهای مهم و غیر مهم از اهم واجبات است که گمان می‌برم توجهی به این امر نشده است.

یکی از مسئولین فرمایش کرده‌اند: «به دنبال ایجاد روحیه نشاط و شادابی در فضای مدارس هستیم و اتاق فکرهایی در این زمینه تشکیل داده‌ایم.» نمونه‌ای از نشاط و شادابی را در این چند روز دیدیم و خوب شیرفهم شدیم! دانش‌آموز جیرفتی را عرض می‌کنم، همان که مدیر مدرسه‌اش را به مبارزه دعوت کرد و از بد روزگار مدیر مدرسه بوکسوری قهار و مُتبَحّر از کار در آمد و چنان ضربه شصتی به این دانش‌آموز نشان داد که نشاط و شادابی در وجودش نهادینه شد و صورتِ ترگلش منقوش به یادگاری‌هایی چند ماه یا شاید هم چند ساله گردید، حال او با رخساری مَملُوّ از نشاط و شادابی در فضای مجازی عکس می‌گذارد و لایک جمع می‌کند.

آقایان مسئول! هیچ کس با طرحِ نشاط و شادابی در فضای مدارسِ کشور مخالف نیست، خیلی هم عالی، دستتان هم درد نکند ولی این موضوع از چه اولویتی برخوردار است!؟ نشاط و شادابی زمانی در مدارس وجود خواهد داشت که ضرب و شتم ریشه‌کن شده باشد! اکنون به این مرحله رسیده‌اید؟ یعنی اگر دانش‌آموزی تکالیفش را انجام ندهد با خیالی آسوده نزد معلمش می‌رود و می‌گویید انجام نداده‌ام؟ یا با ترس و اضطراب و تپش قلب در کنار معلم حاضر می‌شود؟ کدام یکی؟ یعنی الان انجام ندادن تکالیف از سوی دانش‌آموز در تمامی مدارس با جریمهٔ درسی همراه شده است؟

یا نه همچنان چَک‌ها و خطکش‌ها آمادهٔ نوازش صورت و دستان این عزیزان هستند؟ نشاط و شادابی خوب است ولی اول خشم‌زدایی کنید و به یک ایده‌آلی برسید بعد به فکر نشاط و شادابیِ مستمر باشید یا لااقل هر دو را مقارن با هم پیش ببرید.

صحبت از اتاق فکر که می‌شود لرزه بر پیکرهٔ مدیریتیِ جهان می‌افتد، آخر آن اجنبی‌ها اصلاً نمی‌دانند اتاق فکر چیست! ما در این زمینه یکه‌تاز می‌دانیم! کاش می‌شد جناب مسئول اعضای اتاق فکر را معرفی کنند! تا بدانیم آنها چند سال دارند؟ چه تحصیلاتی دارند؟ از چه تعداد نُخبه در این اتاق فکر ها استفاده شده است؟ نه اصلاً چه ژنی دارند؟ حداقل این طوری خیالمان راحت است می‌دانیم واقعا اتاق فکری در کار است! گرچه می‌دانم نه اتاق فکری هست! نه اعضای نخبه‌ای که گرد هم جمع شده باشند! و نه طرحی اساسی و دائمی که گره‌گشای این روزهای آموزش و پرورشِ مُندرس باشد! به امید روزی که همه چیز شفاف و صادقانه بیان شود و هرگز نقطهٔ ابهامی باقی نماند، ان‌شاالله.

پایان پیام