زندگی از قحطی سخت‌تر است

پایگاه خبری گلونی، مهدیسا صفری‌خواه: نتایج یک مطالعه جدید نشون می‌ده که در شرایط بسیار سخت مثل قحطی، شیوع بیماری‌های واگیردار یا حتی در اسارت، زنان بیش از مردان دوام می‌آرن. در عصر حاضر نیز زنان تقریباً همه جای دنیا بیش از مردان عمر می‌کنن. مثلاً در انگلیس امید به زندگی برای زنان ۸۳ سال و برای مردان ۷۹.۵ سال و در اسکاتلند این ارقام به ترتیب ۸۱ و ۷۷ است.

البته اگر این تحقیق‌ها برای شما آمار و ارقامه برای خانوم‌ها خاطره‌ست. دووم آوردن تو زندگی به‌مراتب سخت‌تر از دووم آوردن تو قحطیه. تو امیدواری که قحطی تموم بشه و کمک‌های جهانی و مردمی برسه برای همین با امید زندگی می‌کنی اما تو زندگی جنس امیدت فرق می‌کنه می دونی خودتی و خانواده کوچیکت و کوهی از مشکلات که قرار نیس بکشدت. بچه‌ها و همسرت رو بهونه می‌کنی واسه امیدواری به زندگی، خودت رو فراموش می‌کنی می‌دونی که باید بمونی اما کمتر زنی چرای واقعیش رو می‌دونه. کمتر کسی می‌دونه که این چرای این موندن خودشه. خیلی که کارِت درست باشه قدر خودت رو می‌دونی؛ به بچه‌هات باج نمی‌دی، با آدم‌ها به اندازه احترامی که بهت می‌ذارن برخورد می‌کنی و به خودت محبت می‌کنی.

باید کارِت خیلی ردیف باشه که تعادل رو بین خودت و محیط جامعه به‌وجود بیاری، به بچه‌هات یاد بدی که تو رو تو همون اندازه‌ای که هستی ببینی و به کارفرماها ثابت کنی که قرار نیست پس بکشی. زن‌های زیادی خودشون رو باور کردن حالا روی قله‌های افتخار ایستادن و مطمئن هستن که دووم میارن چه تو قحطی و خشکسالی و بیماری و چه تو زندگی. اونها زندگی‌شون رو پُر از دوست‌داشتنی‌هاشون می‌کنن و اجازه رشد به خودشون می‌دن و فرصت‌های نقش‌آفرینی تو خانواده و جامعه رو هم‌زمان درو می‌کنن. اونها مادرهای بهتر و همسرهای دلسوزتر و من‌های ایده‌آلی برای خودشون هستن.

باید روی ژنتیک این زن‌ها، روی دُز پشتکار و روی اراده و ایمانشون تحقیق کرد. روی فرزندانشون و نسل بعد و اعتماد به‌نفسی که از زندگی با مؤلفه‌های این مادرها به‌دست میارن، تحقیق کرد و مطمئن شد زنده کردن این روحیه تو زنان باعث می‌شه سن امید به زندگی بالا بره و توازن روحی تو همه ابعاد زندگی ایجاد بشه.

پایان پیام