پایگاه خبری گلونی، هومن نشتائی: پس از سال‌ها لذت بردن از سینمای حاتمی‌کیا، انتظار فیلم بد از او نداریم. از همین ابتدا بگویم که «به وقت شام» هم یک اثر قابل قبول و خوش ساخت و جذاب است که مخاطبان زیادی را به سمت خودش می‌کشد. اما نکته‌ای در مورد کارهای جدید حاتمی‌کیا وجود دارد که هم می‌تواند جذاب باشد و هم می‌تواند عده‌ای را ناراضی کند. سینمای حاتمی‌کیا در چند کار اخیر بسیار به سمت نمایشِ اتفاق و حادثه رفته است و به شخصیت‌ها و فیلمنامه کمتر پرداخته است. قبلا که جلوه‌های ویژه و امکانات کمتری در اختیار او بود، سعی می‌کرد از طریق فیلمنامه و داستان و شخصیت‌ها مخاطب را به خود نزدیک کند. اما در حال حاضر چیزی که از آن پر رنگ‌تر است، نکات ساختاری است. مخاطب از دیدن جلوه‌های ویژه تصویری و میدانی جذب می‌شود. ابراهیم حاتمی‌کیا با پرداختن به حادثه بیشتر به نکات ساختاری توجه می‌کند تا نکات دیگر و می‌توان گفت فیلم‌های آخر ابراهیم حاتمی‌کیا به سمت نمایشی شدن پیش رفته است. اما قطعا به وقت شام یک پیشرفت در سینمای ایران محسوب می‌شود که بدون شک مخاطبان زیادی آن را دنبال می‌کنند و از آن لذت می‌برند.
امسال در جشنواره فیلم‌های زیادی به داعش پرداختند که یکی از آنها به وقت شام است. خب بدون شک قهرمان قصه نیز باید یک ایرانی باشد. ابراهیم حاتمی‌کیا همیشه به دنبال سوژه های جذاب می‌گردد و اینبار هم موفق شده است و توانسته سوژه‌ای جذاب را به تصویر بکشد.
در به وقت شام دو قصه متفاوت (به هم مرتبط) روایت می‌شود و هر کدام نکات خاص خودش را دارد. در ابتدا ابراهیم حاتمی‌کیا می‌تواند صلح جو بودن سوری‌ها و ایرانی‌ها را نشان دهد، در کنار وحشی بودن و منحرف بودن از دین (اسلام) داعشی‌ها را. اما در نیمه ابتدایی فیلم داعشی‌ها پیروز می‌شوند و می‌توانند سکان را در دست خود بگیرند و هر طور که می‌خواهند جولان بدهند. اما در همین نیمه فیلم قابلیت تمام شدن را داشت، حاتمی‌کیا توانسته بود رشادت سربازان و سختی مردم و وحشی بودن داعشی‌ها را نشان دهد و مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد. اما مگر می‌شود در فیلم‌های ابراهیم حاتمی‌کیا در انتها قهرمان پیروز نشود؟ بعد از اینکه داعش (به طور نمایشی) سربازان را می‌کشد، تازه فیلم برای ابراهیم حاتمی‌کیا شروع شده است. حالا برای ابراهیم حاتمی‌کیا وقت آن است که دلهره در دل مخاطب ایجاد کند و بیننده را در تعلیق قرار دهد که یا قهرمان، پیروز شود و یا با یک فداکاری بزرگ به شهادت برسد.
به وقت شام با توجه به خوش ساخت بودن و فیلمنامه جذاب فیلمی قابل قبول و جذاب است که می‌توانید از آن لذت ببرید. اما دو نکته وجود دارد. اول اینکه فیلم درگیر شعار دادن می‌شود، البته می‌توان از این چشم پوشی کرد و می‌توان آنرا چیزی غیر از شعار دانست، زیرا این مسئله‌ای است که از جانب قهرمان فیلم‌های ابراهیم حاتمی‌کیا همیشه تکرار می‌شود. دوم اینکه تعلیق‌ها در این فیلم نسبت به فیلم‌های قبلی کارگردان کمتر به دل می‌نشیند. زیرا در فیلم‌های قبلی، مخاطب بیشتر انتظار می‌کشید، اما حالا ما فقط شاهد اتفاقات هستیم و کمتر درگیر آن می‌شویم.
پایان پیام