به گزارش پایگاه خبری گلونی، علیداد برزویی در کتاب «ناموران علمی و فرهنگی استان لرسنان» (شاپورخواست) نوشته است: ایرج کاظمی، از فرهنگیان فاصل و باذوق و هنر لرستان، سال ۱۳۲۰ خورشیدی در شهر خرمآباد پای به عرصهی وجود گذاشت. دوران ابتدایی را در دبستانهای شرافت و سعادت و دبیرستان را تا سال ششم ادبی در دبیرستانهای پهلوی سابق (امام خمینی فعلی)، امیرکبیر و محمّدیه که بعدها به نام ملکالشعراء بهار نامیده شد، طی کرد. در سال ۱۳۴۰ به دانشکده معقول و منقول وابسته به دانشگاه تهران راه یافت و در رشتهی زبان و ادبیات عرب فارغالتحصیل گردید.
وی آنگاه به خدمت نظام اعزام گردید و پس از ۹ ماه با درجه ستوان دومی به پایگاه هوایی وحدتی دزفول که تیپ دوم شکاری نامیده میشد، معرفی و مشغول خدمت شد.
کاظمی پس از دوران نظام، در امتحان وزارت کشور به منظور احراز شغل بخشداری شرکت نمود و پس از قبولی بهعنوان بخشدار گرمسار سمنان تعیین شد، ولی عشق به تدریس و معلمی او را واداشت که در همان ابتدای کار، به توصیه زندهیاد علیمحمّد ساکی که از دوستان و یاران صمیمی ایشان و در عین حال معلم سالهای آخر دبیرستان وی بود، بهعنوان دبیر به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآید و در دبیرستان ملکالشعراء بهار و دانشسرای مقدماتی خرمآباد به تدریس ادبیات بپردازد.
دو سال بعد، با افتتاح مراکز تربیت معلم و مربی کودک دختران، مدرس ثابت این دو مرکز شد. پس از چندی در سال ۱۳۵۴ بهعنوان رئیس تربیتمعلم استان منصوب و پس از یک سال خدمت در این سمت، در دیماه ۱۳۵۵ با سمت رئیس اداره آموزش و پرورش شهرستان الیگودرز راهی آن دیار گردید و مدت دو سال و نیم مسئولیت آن اداره را عهدهدار بود.
با پیروزی انقلاب بیست و دو بهمن ۵۷، وی با سمت معاون پرورش و رئیس سازمان تغذیهی مدارس خرمآباد به مدت یک سال انجام وظیفه نمود. وی در سال ۱۳۶۶ با تأسیس دانشگاه آزاد واحد خرمآباد عنوان مدرس ادبیات فارسی به تدریس در آن دانشگاه پرداخت و در سال ۱۳۷۰ به دانشگاه لرستان راه یافت و کار تدریس دروس عرفان و ادب فارسی را در آن دانشگاه عهدهدار شد. دانشگاه آزاد بروجرد و پیام نور الشتر از دیگر مراکز دانشگاهی بودند که وی در آن مرکز، به تدریس عربی، عرفان و متون ادبی فارسی همت گماشت.
ایرج کاظمی، کار نویسندگی و تألیف و تصنیف را از سالهای اولین تدریس در آموزشگاهها و به صورت جدیتر، در زمان ورود به مراکز دانشگاهی آغاز نمود. وی تاکنون مقالات ادبی و هنری متعددی را در مجلات ادبی و فرهنگی به چاپ رسانده است. مقالات وی در کیهان فرهنگی، درباره موسیقی و ادبیات لرستان از نوشتههای پرمحتوی و زمینهدار او به شمار رفته است. اولین کار قلمی و فرهنگی وی انتشار یک شماره فصلنامه دانشسرای مقدماتی دختران بود که در سال ۱۳۵۰ به چاپ رسید.
کاظمی نخستین اثر خود را در شکل و هیئت کتاب در سال ۱۳۷۶ با عنوان «مشاهیر لر» روانه بازار کتاب نمود.
وی در سال ۱۳۷۶ تاکنون بهعنوان رئیس انجمن اهل قلم لرستان انتخاب و در این مدت، با اهمیت و احترامی که برای صاحبان اندیشه و فرهنگ استان قائل است. با جلب نظر و حمایت وزارت ارشاد و نیز اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی لرستان، از طریق تشکیل همایشها و مجالس گرامیداشت، زمینهی تجلیل از نویسندگان و فرزانگان برجستهی لرستانی را در زمینههای مختلف فرهنگی فراهم نموده و در کارنامه خود ثبت کرده است.
کاظمی از زمره نویسندگانی است که در حوزهی موسیقی علمی و عملی صاحبنظر بوده و مصاحبههای رادیویی و برنامههای تلویزیونی متعددی را در این زمینه، تاکنون عهدهدار بوده است. آشنایی کامل به گوشهها، مقامها و دستگاههای موسیقیایی بهویژه موسیقی لری و نیز هنر خوشنویسی از شاخصههای وی در عرصهی هنری بوده است.
تألیفات:
– مشاهیر لر، انتشارات فلاک، ۱۳۷۶٫
– حافظ در اندیشه حافظشناسان، افلاک ۱۳۷۶٫
– در باغ خاطرهها، انتشارات افلاک، ۱۳۷۷٫
– دلفان در گذر تاریخ (مشاهیر اهل حق)، انتشارات افلاک، ۱۳۸۰٫
– میرنوروز، انتشارات افلاک، ۱۳۸۴٫
پایان پیام
