آلبوم «دریا کجاست» را باید تکرار اندر تکرار چارتار دانست. دوره کردن خود و دوره کردن موفقیتهای گذشته.
پایگاه خبری گلونی، اسماعیل باستانی: بعضی حرفها مقدمه نمیخواهد. پس بیمقدمه باید گفت که آلبوم «باران تویی» بهترین اثر تولید شده گروه چارتار است. آلبومی که با تکیه بر اصول موسیقی الکترونیک و ترکیب هوشمندانهی آن با قواعد موسیقی ایرانی در زمانی که موسیقی ایران بیشتر دچار رخوت و سستی بود، بازار موسیقی را تحت تاثیر خود قرار داد و شروع باشکوهی برای این گروه موسیقی جوان شد. در کنار این ترکیب نمیشود از فرم ترانههای این گروه غافل شد که به شیوهی قدما و بر روی ملودی سروده میشود و همین موضوع علاوه بر باز گذاشتن دست تنظیم کننده فضای خوبی را برای خواننده در اجرای قطعات فراهم میکند که این مورد در آلبومهای بعدی این گروه نیز بسیار پر رنگ به چشم میآید.
اما آلبوم «دریا کجاست» را باید تکرار اندر تکرار دانست. دوره کردن خود و دوره کردن موفقیتهای گذشته و این یعنی گروه چارتار هرچند در این چند سال فعالیت خوبی در این برهوت موسیقی داشته و مخاطبان و طرفداران خود را راضی نگه داشته ولی ترس از شکست آن هم در این آشفته بازار موسیقی، مانع بزرگی سر راه پیشرفت آنها شده و جلوی بلوغشان را گرفته که اگر بر طرف بشود بیشک میتوانند یکی از بهترینها باشند. زیرا که جوانند و فرصت برای طی مسیر بیشتر دارند البته اگر خودشان بخواهند.
در این یادداشت کوتاه نام تکتک اسامی افراد این گروه را به احترام خودشان و ارزشی که برای گروه بودنشان قائلند نیاوردم. در ضمن باید گفت که این آلبوم را با همهی این نقدها باز هم باید شنید که در این آشفته بازار موسیقی یک سر و گردن از بسیاری از آثار بالاتر است.
پایان پیام