تا چه‌زمانی باید شاهد این ضعف‌ها و کاستی‌ها باشیم! آیا بعد از ۳۶ دوره برگزاری جشنواره فیلم فجر وقت‌اش نرسیده با کمی تدبیر و تعمق بر تمام این مشکلات فایق آیم؟
پایگاه خبری گلونی، محمدسعید اکبری: طبق اعلام روابط عمومی «جشنوارهٔ فیلم فجر» قرار بر این بود که در ساعت ۲۰:۰۰ روز بیست‌یکم‌بهمن‌ماه، نامزدهای سی‌وششمین دورهٔ «جشنوارهٔ فیلم فجر» از شبکهٔ خبر به‌صورت زنده اعلام شوند.
طبق معمول و در اولین گام، این مراسم با کمی تاخیر شروع شد! بعد زمان اعلام اسامی نامزدها رسید که متاسفانه با بی‌نظمی و آشفتگی همراه بود و در لحظه‌به‌لحظۀ این مراسم این شلختگی‌ها به‌چشم می‌آمد، از خواندن غلط بعضی از اسامی توسط هیئت داوران گرفته تا اصرار بی‌جا و بی‌مورد خبرنگاران برای تَکرار مجدد اسامی نامزدها.
خودم را ملزم می‌دانم که به این موضوع بپردازم؛ هنگام اعلام اسامی «نامزدهای بهترین نقش مکمل مرد» نام «پژمان جمشیدی» خوانده شد و بلافاصله صدای خندهٔ عده‌ای به‌گوش رسید! بازی «پژمان جمشیدی» در فیلم «سوء تفاهم» را هرگز دوست نداشتم و درباره‌اش نقدی مفصل نوشته‌ام، اما خندهٔ بی‌جا و بی‌ادبانهٔ بعضی‌ها را به‌شدیدترین حالت ممکن نکوهش می‌کنم! معنی ندارد در جلسه‌ای رسمی و با توجه به پخش سراسری از رسانهٔ ملی، جماعتی حرمت‌شکنی کنند! فقط برای اینکه به‌نظر آنها این شخص مستحقِ «نامزدی بهترین نقش مکمل مرد» نیست! این امر ناپسند و مذموم با هیچ دلیل و منطقی قابل توجیه و اغماض نیست!
استفاده از جا و مکان نامناسب برای اعلام اسامی نامزدهای سی‌وششمین دورهٔ «جشنوارهٔ فیلم فجر» خود جای سوال دارد، یعنی ما یک سالن تِئاتر وزین با سنی آراسته و ظاهری درخور نداشتیم؟ حتماً یاید در جایی شلوغ و پر ازدحام اسامی نامزدها اعلام شود! که صدا به صدا نرسد! یا الزام است که تمامی اعضای هیئت داوران هنگام اعلام نامزدها، جلوی دوربین و روبه‌روی خبرنگاران بنشینند! فکر نمی‌کنید که انتخاب یک نفر به‌عنوان رئیس هیئت داوران و اعلام اسامی نامزدها توسط او، تا حد ممکن این آشفتگی و بی‌نظمی را تقلیل می‌دهد! یا ما باید همچنان به‌سبک قدیم باشیم و از بدعت و نوآوری اجتناب نماییم!
البته مراسم اختتامیه سروقت و به‌موقع آغاز شد، ولی بازهم به‌سان سال‌های گذشته، آشفتگی و بی‌انضباطی در آیین اختتامیه دیده می‌شد، اصلاً معلوم و مشخص نیست بعضی‌ها چه‌طور و از طریق چه کسانی وارد سالن مراسم اختتامیه در برج میلاد شده اند! عده‌ای هم که طبق عادت دور تا دور تالار می‌ایستند تا حضار نتوانند به راحتی و با آرامش تردد نمایند! حضور ساماندهی نشدهٔ عکاسان هم یکی دیگر از مشکلات سی‌وششمین دورهٔ «جشنوارهٔ فیلم فجر» بود! بعد از برگزاری سی‌وشش دوره هنوز هم جای عکاسان و خبرنگاران در آیین‌اختتامیه مشخص نیست! احساس می‌کنم مقاومت خاصی در برابر نظم و انضباط وجود دارد!
نمی‌دانم چرا ذوق و قریحه را در کار دخیل نمی‌کنیم! آخر این چه وضع تعیین صندلی مهمانانِ سی‌وششمین دورهٔ «جشنوارهٔ فیلم فجر» است! با کاغذ (A4)، آن هم به‌آن زشتی و نامرتبی! نمی‌گویم تقلید کنید! ولی می‌توانید که از جشنواره‌های معتبر جهانی الگوبرداری کنید! از این هم که بگذریم به تعدد حضور داوران بر روی سن اعتراض دارم، آشفتگی و شلختگی مراسم اختتامیه را دوچندان کرده بود! واقعاً مراسمی مثل «اسکار» یا «گلدن‌گلوب» هم این گونه برگزار می‌شود! یعنی تمام داوران برای اهدای جوایز بر روی سن حاضر می‌شوند؟
انتقادی هم به اهالی هنر و سینما دارم، چرا یاد نگرفته‌ایم در مراسمی رسمی لباسی رسمی و وزین بر تن کنیم! اگر واقعاً یکی از اعضای هیئت داوران فیلم فجر یا یکی از دوستانی که نامزد جایزهٔ سیمرغ شده بود به مراسم «اسکار» یا «گلدن‌گلوب» دعوت می‌شد با همین نوع پوشش و تیپِ به آن مراسم می‌رفت؟ یا نه واقعاً بهترین کت‌وشلوار خود را بر تن می‌کرد؟ طبیعتاً مهم‌ترین مراسم سینمایی کشور جای مناسبی برای برسرگذاشتن کلاه و پوشیدن کاپشن نیست! و همین‌طور محل مناسبی برای پوشیدن شلوار جین و کاپشن چرم هم نیست! فرض کنید که برای سال آینده تمام مردان حاضر در سالن برج میلاد با پیراهنی سفید و کت‌وشلواری مشکی حاضر شوند! این اتفاق چقدر به شکوه و عظمت جشنواره می‌افزاید! اگر هم در شکوه و عظمت مراسم تاثیری نداشته باشد، دست‌کم تا این اندازه رنگارنگ و نامرتب جلوه نمی‌کند!
نکتهٔ آخر؛ کاری ندارم که صحبت‌های «ابراهیم حاتمی‌کیا» چقدر درست و به‌جا بوده است، اما خضوع و خشوع «رضا رشیدپور» را ستایش می‌کنم، جای بسی تقدیر و تشکر دارد.
اکنون بعد از گذشت سی‌وشش دوره از «جشنوارهٔ فیلم فجر» آیا چنین بی‌نظمی و آشفتگی از سوی مسئولین برگزار کنندهٔ جشنواره قابل قبول است؟ تا چه‌زمانی باید شاهد این ضعف‌ها و کاستی‌ها باشیم! آیا وقت‌اش نرسیده با کمی تدبیر و تعمق بر تمامی این مشکلات فایق آیم؟ سی‌وشش دوره گذشت! وقت اصلاح و تغییر است! همت کنید!
پایان پیام