ترفند سینمای خشن در جذب مخاطب

پایگاه خبری گلونی، مهدیسا صفری‌خواه: یه پدیده‌ای این روزها تو سینمای کشور در حال شکل گرفتنه که انگار هرکی سینمای خشن‌تری رو نمایش بده بچه باحال سینمای کشور شناخته‌می‌شه. البته به این باحال‌های سینما قرار نیست سیمرغ بدن اونها دل و جیگر شما رو آب می‌کنن و یه جوری فیلم می‌سازن که می‌تون کاندیدای جایگزین کارگردانی ارّه بشن.

کاش لااقل کنار این خشونت یه اکشن مهیج تماشا می‌کردیم یا ژانر وحشت جدیدی رو تو سینما پایه‌گذاری کنن موضوع اینه که این حجم از خشونت برای جانموندن از جریان سیال خشونت تو سینمای جهانه بدون اینکه منطقش تو داستان دربیاد؛ یعنی نویسنده و عوامل اجرایی حتا برای تماشاگر اونقدری وقت صرف نمی‌کنن که بهمون توضیح بدن این بابا چرا این جوریه و ما باید با پیش‌فرض‌های خودمون که قطعاً غلطه؛ مشکلات ریشه‌ای از دوران کودکی تا بلوغ تک تک شخصیت‌ها رو ریشه‌یابی کنیم. مثلاً حدس بزنیم طرف تو مرحله آخر نهنگ آبیه و برای اینه که این جوری شده؛ یا عکس‌هاش تو شبکه‌های مجازی خوب لایک نمی‌گیره یا تو ترافیک همت گیر کرده یا آلودگی هوا این بالا رو سرش آورده یا قراره چند ماه دیگه ۶ میلیون شهریه بچه دبستانی‌ش رو بده یا اینکه همین الان با هفده سال سابقه کار تعدیل شده یا وام ازدواج بهش نمی‌دن چون ضامن کارمند یا بازاری نداره یا تو کار فروش ارزه و این قیمت دلار باعث شده که اینجا هرکی هرکیه؛ البته توهّم این آخری انگار قرار نیست به این سادگی‌ها خوب بشه.

خشونت تو سینما سابقه طولانی داره؛ اکشن‌ها و سریال‌های زیادی بر مبنای اون ساخته شده اما نکته‌ای که دوستانمون تو سینمای کشور باید در نظر بگیرن اینه که برای این فیلم‌ها با رِیت و رِنج سنی در نظر بگیرن نه اینکه قرار دادن این اخطارها اولین بعضی از فیلم‌ها فقط به منظور بازارگرمی باشه. کاش حواسمون به بچه مدرسه‌ای‌هایی که مدرسه رو می پیچونن تا این فیلم‌ها رو تماشا کنن باشه؛ جذب مخاطب به هر قیمتی یه جاهایی هم به ضرر آبروی سینمای کشوره. حواسمون به این نکته مهم هم باشه!

پایان پیام