روایت خلاء وجودی آدم‌ها در کتو

آندریا نوشاد دانش آموخته تئا‌تر از دانشگاه هنر و تربیت مدرس است و از سال ۱۳۸۴ فعالیت‌های حرفه‌ای تئا‌تر را آغاز کرده است. و سابقه بازیگری و کارگردانی در تئا‌تر را دارد و با استاتیدی نظیر حسین فرخی و آتیلا پسیانی همکاری داشته است و سال‌ها در حوزه تئا‌تر دانشگاهی، تئا‌تر پرفورمنس و تئا‌تر عروسکی نیز حضور موثری داشته است.

به گزارش پایگاه خبری گلونی، کارگردانی نمایش تخیل خالی خیال، کارگردنی نمایش زمان به عقب برنگشته، کارگردانی نمایش خیالم کن تا خیالت شوم، دستیار کارگردان در نمایش «ناتان و تبیلت» به کارگردانی «حمید دهقانی»؛ تهران، پلاتوی مرکزی دانشکده سینما ـ تئا‌تر؛ ۱۳۸۵، منشی صحنه در نمایش «بازی ناتمام» به کارگردانی «حمید هاشمی‌پور»؛ تهران، نهمین جشنواره دانشجویی؛ ۱۳۸۵، منشی صحنه و مدیر صحنه در نمایش «شب نشینی با شکوه آقاجون» به کارگردانی «حسین فرخی»؛ تهران، تئاترشهر، تالار قشقایی؛ ۱۳۸۵منشی صحنه در نمایش «ماجرای ناموس پرستان» به کارگردانی «سیمین غلامی»؛ تهران، نهمین جشنواره دانشجویی؛ ۱۳۸۵، بازی در نمایش «باد شیشه‌ را می‌لرزاند» به کارگردانی «مهدی کوشکی»؛ تهران، تالار کوچک مولوی؛ از جمله کارهای کارنامه کاری نوشاد هستند. نمایش کتو در گروه تئاترهای پرفورمنس آرت قابل ارزیابی است که با توجه به شکل متفاوت زبانی و چیدمان متمایز فرمی می‌تواند همراه با نقاط قابل تامل جذاب و جلب توجه کننده برای مخاطب باشد. در خلاصه داستان این نمایش آمده: زیست‌های ناکامل، تلاش‌های بی‌ثمر، اولویت دادن به کارهای بیهوده بجای دنبال کردن هدفی معین، حس دورافتادگی از نزدیکان، کمبود اعتماد بنفس، نیاز مداوم به رفتن و کندن، نارضایتی ایکه بنظر هیچوقت برطرف نمی‌شود، خلاءیی در درون که از دنیای مادی دورمان می‌کند و به شعر و هنر و معنویات پیوندمان می‌زند؛ همه این خصلت‌ها طبق علوم باستانی ستاره‌شناسی هندی، ناشی از قرارگیری کتو در مکان خاصی حین تولد فرد است. با نوشاد در باره اجرای نمایشش گفت‌و‌گویی انجام داده‌ایم.

اسم نمایش برگرفته از ریشه های فرهنگ هندی است؟

بله ، «کِتو» از افسانه ای قدبمی مردمان هند است . زمانی که آب حیات میان خدایان تقسیم می شد و دیوی با خوردن جرعه ای از آب حیات با کلک می خواهد جاودان بشود. خدایان متوجه کرده اش می شوند وسرش را از تن جدا می کنند تا هر یک به راهی مجزا کشیده شوند. تن بدون سر همان کتو است و سر بدون تن، راهو می باشد ومی شوند ۲ گره قمری که از دو سمت مخالف هم هستند و زمانی که هرکسی به دنیا بیاید و تحت تاثیر اینها باشد . در شخصیتش یک سری خصوصیات نهادینه می شود و وجود این خصلتها اجتناب ناپذیر هم هست . خصوصیاتی مثل اینکه همیشه در درون خودش خلایی دارد و همیشه تلاش می کند، اما نمی رسد . بنابراین یک آدم شهودی است و از خودش فرار می کند و برخوردار از محافظت والدین است و نمی تواند ارتباط عاطفی درستی برقرار کند.

این نمایش نامه را چند ماه قبل در تماشاخانه دا اجرای صحنه ای کردید؟

بله، نمایش یک پرفورمنس آرت محسوب می شود و در آن اجرا تمام تمرکزمان بر نشان دادن خلا وجودی آدم ها بود و اینکه تلاش می کنند و این تلاش به جایی نمی رسد. در اجرای آماده شده خیابانی برای جشنواره تئاتر فجر در مورد آدم هایی است که از خودشان فرار می کنند و دنبال هویت هستند و معتقدم مفاهیم از طریق زبان بدن خیلی بهتر از کلام می تواند به مخاطب منتقل شود و به نظرم پرفورمنس و پرفورمنس آرت خیلی بیشتر از تئاتر می تواند درمان کننده باشد. این نوع از اجرا به دلیل این که مبتنی بر زبان بدن می باشد، نیاز به فرصتی برای تفکر مخاطب دارد و بینندگان این اجرا سال ها با مفاهیم این نوع اجرا در ذهن خود درگیر می شوند و گاهی یادمان می رود که اولین ارتباط میان آدم ها از طریق بدن به جای زبان شکل گرفت و معتقدم پرفورمنس می تواند با افراد و سلایق مختلف ارتباط برقرار کند.

در چند دوره از جشنواره تئاتر فجر حضور داشته اید؟

این دومین حضورم در جشنواره تئاتر فجر محسوب می شود.

جشنواره تئاتر فجر چه ویژگی های متمایز کننده ای از سایر جشنواره ها دارد؟

مهم ترین ویژگی اش بین المللی بودن آن است . هنرمندان متعددی از شهرهای ایران در زمان برگزاری جشنواره دور هم جمع می شوند و تمرکزشان روی تئاتر است و با بهترین کارشان به فجر می آیند.

گفتنی است نمایش کتو یکشنبه ، سه شنبه و جمعه اول و سوم و ششم بهمن در محوطه تئاتر شهر اجرا می شود .

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی

پایان پیام

کد خبر : 74052 ساعت خبر : 8:46 ب.ظ

لینک کوتاه مطلب : https://golvani.ir/?p=74052
اشتراک در نظرات
اطلاع از
0 Comments
Inline Feedbacks
نمایش تمام نظرات