سینما سوسول بازی شده
سینما سوسول بازی شده
پایگاه خبری گلونی، رضا ساکی: شما شاید یادتان نیاید شاید هم یادتان بیاید. یک روزگاری بود که ما در سرمای استخوان‌سوز بهمن‌ماه زیر برف و باران ۱۲ ساعت در صف می‌ایستادیم تا بلیت بگیریم.
سینما سوسول بازی شده
از دهه هفتاد مثال بزنم. آن سال‌های بعد از خرداد ۷۶. یادم هست که از چهار صبح برای دیدن فیلم «اعتراض» کیمیایی در صف سینما کریستال لاله‌زار می‌ایستادیم.
قدیم نه فقط در دوران جشنواره بلکه در همه سال این طوری بود که برای فیلم دیدن باید جور صف می‌کشیدی. این طوری نبود که شماره پیگیری داشته باشی و بتوانی بلیت را در خانه پرینت بگیری. این سوسول‌بازی‌ها نبود.
قدیم این طوری نبود که بچه‌ات را بگذاری «خانه کودک» و خود بروی فیلم ببینی. آن وقت‌ها اگر مادربزرگ‌ها کمک نمی‌کردند هیچ زنی نمی‌توانست برود فیلم ببیند.
الان اما چه؟ مردم می‌آیند در فضای گرم و مفرح کورش در صف می‌ایستند. در حال که تمیزترین دستشویی با آنها ۶۰ متر فاصله دارد. صندلی چرمی برای نشستن هست و زمین هم تمیز است.
آن وقت‌ها ما برای نشستن روی زمین سرد با خودمان مقوا می‌بردیم و بدن‌مان را طوری عادت داده بودیم که در ۲۴ ساعت یک بار به تخلیه نیاز پیدا می‌کرد. برای همین ساعت‌های متمادی در صف می‌ماندیم و آخ نمی‌گفتیم.
قدیم این طوری بود که ما در همان ۲۴ ساعت یک ساندویچ کالباس خشک سرد کثیف می‌خوردیم و کیف می‌کردیم الان ولی مردم نهایت یک ساعت در صف می‌مانند و در تمام این مدت پاپ کورن (چس‌فیل دوره ما) کافی و چایی و بستنی و غذای داغ می‌خورند و درباره فیلم‌ها حرف می‌‌زنند.
یعنی می‌خواهم بگویم دست‌کم در زمینه صف و دستشویی خیلی پیشرفت کرده‌ایم و فیلم‌هایمان هم اگر فیلم‌نامه ندارند جلوه‌های ویژه دارند.
البته هنوز هم بهترین بخش جشنواره همین است که مردم برای خرید بلیت صف می‌‌کشند. این یعنی سینما هنوز نفس می‌کشد و نبض دارد.
پایان پیام
کد خبر : 78614 ساعت خبر : 8:18 ق.ظ