یه‌ بار مدیریت بحران رو بدین دست احمدی‌نژاد

پایگاه خبری گلونی، نگار فیض‌آبادی: یکی از خبرگزاری‌ها تیتر زده که: «به احمدی‌نژاد مجوز دهند تا یک‌بار برای همیشه این ماجرا تمام شود». اگه طبق این تیتر بخوایم با مسئولان حرف‌بزنیم باید بگیم که برای یه‌بار هم که شده، بحران‌ها رو درست، مدیریت‌کنن تا یک بار همیشه، این ماجرا تموم‌بشه. البته هیچ قولی نمی‌دیم که بحران، به کشور تشریف نیاره.

با اینکه دلِ خوشی از بحران نداریم اما خب آدمِ زنده، چه بخواد چه نخواد با چالش و بحران و مشکل، روبرو می‌شه. که خب البته اگه شما تو ایران زندگی‌کنین این شانس رو دارین که بیشتر، احساس زنده‌بودن کنین و مشکلات رو با عمق وجودتون درک می‌کنین. یعنی یه‌جوری احساس زنده‌بودن سراغ آدم میاد که میانگین عمر ایرانیا رشد صعودی پیدا‌می‌کنه. اینم که می‌گن سن بیماری‌های قلبی عروقی، پایین اومده سیاه‌نماییه و هیچ ارزش پزشکی دیگه‌ای نداره.

الان اگه زمان احمدی نژاد بود یه سیستم اختراع می‌کردن که خودِ بحران از قبل، زمان و شدتش رو اطلاع‌رسانی کنه. ولی خب دنیا هنوز قشنگیاشو داره و ما هنوز می‌تونیم به ترافیکی که همیشه هس، به آلودگی بالاتر از حد مجاز هوا که خب میزبان شهرا به حساب میاد، به زلزله و بحرانایی که مسولان رو غافلگیر می‌کنن، دلمون رو خوش کنیم. می‌شه مدیریت بحران رو سپرد دست احمدی‌نژاد. که خب البته این خودش بحران دیگری‌ست.

ما مردمم باید دست بجنبونیم و یه ستاد تشکیل بدیم برای معارفه بحران به ستاد مدیریت بحران. مثلا خیلی دقیق برای مسئولان شرح‌بدیم که این روزا تهران داره روزای سردی رو می‌گذرونه. اول باید بهشون بگیم که خب یکم ریلکس باشین. یه نفس عمیق! بد به دلتون راه ندین. مشکل خاصی نیس. فقط یه بحرانه که اگه درست، مدیریتش کنین جمع می‌کنه می ره پی کارش. از گزینه تعطیلی ادارات  هم می‌تونین به وفور استفاده‌کنین.

بگذریم که برودت هوا و یخ بندون، تو کشورای دیگه خیلی عادیه. چون اصولا هوا تو زمستون باید سرد بشه. اما خب از اونجایی که ما تابستونا یه سیستم تنفسی مخصوص مگسای سفید داریم و معمولا زمستونامون اونقد گرم هس که باید بریم لباسای تابستونی‌مون رو از چمدون دربیاریم، نباید به خیلی به مسئولان سخت بگیریم و باید بهشون حق بدیم که به شرایط بحران، عادت نداشته‌باشن. خدایی شما شهروندا به این برفی که اومد عادت داشتین؟ پس به مدیران عزیز هم حق‌بدین.
ای کاش، مسئولان برای متوقف‌کردن صنعت بی‌کیفیت خودرو، مشکل ریزگردهای اهواز، آلودگی هوای کلانشهرا، بحران آب، فقر، رکود و ده‌ها مشکل نقدی و نسیه دیگر، هم یه فکری می‌کردن تا یه‌بار برای همیشه، این ماجراها تموم بشه.

پایان پیام