یک مهماندار هواپیما: چرا مردم ما را مسخره می‌کنند؟

یک مهماندار هواپیما: چرا مردم ما را مسخره می‌کنند؟

به گزارش پایگاه خبری گلونی، یک مهماندار هواپیما متنی را برای ما فرستاده است و از نوعی دیگر از مشکلات سیستم هواپیمایی کشور پرده برداشته است:

من یک مهماندارم. از آنجایی که بازار حرف و خبر درباره پرواز داغ است، فرصت را مغتنم شمردم تا کمی با شما خوانندگان گلونی درددل کنم.

امیدوارم بعد از خواندن حرف‌هایم،‌ کمی تامل کنید و این موضوع را به دیگران هم اطلاع دهید.

من با شما از موضوعاتی حرف می‌زنم که حتما بارها دیده‌اید: بارها و بارها پیش آمده که در شروع پرواز که باید چک‌های مربوط را انجام بدهیم – آن هم فقط برای ایمنی و امنیت بیشتر پرواز و مسافران- با تمسخر و بی‌توجهی مردم به‌ویژه ایرانی‌ها مواجه می‌شویم.

در پروازهای اروپایی یا در برخورد با مسافران غیرایرانی، این مشکلات خیلی کمتر و انگشت‌شمار است.

مثلا در پرواز دو روز پیش، به یکی از مسافرانِ زن گفتم «کیف‌تون بزرگه و راه خروج خودتون رو بسته. باید از جلوی پاهاتون بردارید» خندید و گفت: «آخه نمی‌تونم!» برایشان توضیح دادم که اگر یک درصد اتفاقی بیفتد، نمی‌توانند از صندلی خارج شوند و حبس می‌شوند؛ با تمسخرگفت: «نه نگران نباشید هیچ اتفاقی نمی‌افته!»

یا درباره گوشی‌های تلفن همراه و اینترنت که با سهل‌انگاری، روشن می‌ماند و متاسفم که بگویم، هیچ کدام از مسافرها از دلیل خاموش کردن تلفن همراه در پروازها اطلاعی ندارند و جالب‌تر اینکه تا به‌حال برایشان سوال هم نشده که علت چیست.

موضوع مهمی که همواره ما مهمانداران را دچار مشکل می‌کند و علیرغم توضیحات فراوان باز اهمیتی به آن نمی‌دهند.

متاسفانه گاهی مسافران فراموش می‌کنند که از زمین فاصله گرفته‌اند و هرچیزی می‌تواند باعث به خطر افتادن جان خودشان و دیگر مسافران شود.

مقاومت‌شان در برابر قوانین ساده پرواز گاهی آنقدر تلخ و دلسرد کننده است که ما مهمانداران ساعتها بعد از پرواز همچنان غمگین و خسته‌ایم.

همینطور این موارد را هم به لیست بی‌توجهی‌های مسافران هواپیما اضافه کنید:

بی‌توجهی به جابه‌جایی‌های داخل پرواز آن هم قبل از تیک‌آف، خطرات ناشی از تغییر وزن و تاثیر آن در تعادل پرواز، بی‌توجهی به آموزش‌های حین پرواز، بی‌توجهی به مسایل ایمنی سفر که از سوی مهمانداران گوشزد می‌شود و مسئله به ظاهر ساده بستن کمربندها و…

از نظر من که یک «مهماندار» هستم، مشکل اصلی این است که حتی اگر مسئولین ما مسئول جان ما نیستند، خود ما هم مقصریم…

چون به قوانین، دستورالعمل‌ها و از همه مهمتر نسبت به جان دیگران بی‌توجهیم.

کاش ما هم مثل مردم همه دنیا به جای تمسخر و سهل‌انگاری، از قوانین پیروی کنیم.

کاش باور کنیم که هواپیما وسیله‌ای ست برای جابه‌جایی نه رستوران یا کافه.

کاش بدانیم که تاثیر خودخواهی ما فقط در زندگی خودمان بروز پیدا نمی‌کند و جمع زیادی را دچار بحران می‌کند وکاش آن کسی که به هیچ قانونی اهمیت نمی‌دهد، بداند کسی که بازنده است، دقیقا خود اوست.

بارها و بارها پیش آمده که به دلیل نامساعد بودن شرایط جوی،‌ اجازه پرواز به هواپیما داده نشده است.

مثل بارش برف اخیر که باعث بسته شدن فرودگاه امام خمینی(ره) شده بود.

اما همین مردمی که این روزها به دلیل حادثه پرواز یاسوج غمگین‌اند؛ در آن شرایط، با خدمه پرواز رفتار بسیار توهین‌آمیزی دارند.

در حالی‌که از عواقب چنین پروازهایی بی‌خبرند واگر در چنین شرایط آب‌وهوایی (مثل شرایط جوی پرواز تهران _یاسوج)؛ پرواز انجام نشود مطمئنا همین مردم شروع به فیلم گرفتن و گله و شکایت خواهند کرد. به عنوان یک مهماندار، این تصویر را بارها و بارها در پروازهای داخلی دیده‌ام.

همه حرف من به عنوان یک مهماندار این است، بیایید دست از این همه خودخواهی برداریم. به قوانین احترام بگذاریم. قوانین پرواز و دلایل هر دستورالعملی را مطالعه کنیم.

به جای تمسخر و شوخی با توصیه‌های مهمانداران، به خودمان و دیگران احترام بگذاریم و مسئولیت‌پذیری را از خودمان شروع کنیم.

آن وقت با خیال راحت‌تر می‌توانیم از مسئولان انتظار داشته باشیم و توقع داشتن از عالم و آدم آسان‌تر و منطقی‌تر است.

پایان پیام