پایگاه خبری گلونی، فرهاد دهنوی: پیانو همیشه و همواره با اسامی‌ای همچون باخ، بتهوون، موتزارت و بسیاری از بزرگان موسیقی کلاسیک عجین شده و این ساز پرآوازه در جهان جایگاهی والا دارد.
در ایران و موسیقی ایرانی تا سالیان، پیانو، نام جواد معروفی را تداعی می‌کرد، تا در دهه‌ی هفتاد پیانونوازی پر تلاش نامش به گوش خورد؛ “سامان احتشامی”. او معجزه‌ی دهه‌ی هفتاد برای سازی بود که به خاک خوردن عادت کرده بود اما احتشامی به این ساز جان تازه بخشید.
احتشامی را می‌توان به جرات ناجی پیانوی ایرانی، در این چند دهه نامید. او یکه‌تاز پیانوی ایرانی است که با چند دهه تلاش پیانونوازی با سبک ایرانی را زنده نگه داشته است.
احتشامی در دهه هفتاد در رادیو با آلبوم‌های متفاوت شنیده شد و در روزهایی که خبری از پیانوی ایرانی نبود او سخت‌کوشانه با این ساز دلبری می‌کرد.
احتشامی ارکسترنوازی و درگیر شدن با ارکسترهای مختلف را رها کرد و بهترین کار را در حق این ساز فرنگی در ایران انجام داد. شاگردپروری و به میراث نهادن آموخته‌ها و دانسته‌هایش. او متمرکز و با عشق به آموزش می‌پردازد و شاگردان فراوانی را به جامعه موسیقی هدیه داده است.
او پیانونوازی ایرانی را به جایگاه اصلی خود رسانده است و امید که در این راه همواره پیروز باشد.
و اما برنامه دورهمی که او رفت و صحبت‌هایی کرد که اهالی موسیقی مطمئنن در جاهای مختلف شنیده‌اند و شاید برایشان تکراری بود، ولی آن حرف‌ها عامه‌ی مردم را خوشحال و شادمان کرد.
اما مهمتر از همه اینها، پیانونوازی او در رسانه ملی بود. ساز او به نمایش درآمد. سازی که او همچون فرمانده برش با اقتدار فرمانروایی کرد.
برای جامعه‌ی موسیقی با ارزش باشد این حضور در رسانه ملی و ساز زدن شما آقای سامان احتشامی. امید که با شکسته‌شدن این روال در موسیقی و رسانه ملی، از شما به‌عنوان سدشکن نام برده شود.
پایان پیام