چه کنیم که فرزندمان بتواند داستان بنویسد

حالا تصور کنید که شخصیت های یک داستان، هر کدامشان خالق قصه‌ای دیگر شوند و داستان‌هایی دیگر از بود و نبود‌های دیگر بنویسند.

پایگاه خبری گلونی، سمیه باقری حسن‌کیاده: قصه زندگی همه انسان‌ها با یکی بود یکی نبود شروع می‌شود. اویی که همیشه هست، خالق قصه است و اویی که گاهی هست و گاهی نه، ما آدم‌های قصه. و این یعنی قصه‌ها بی ما هم می‌مانند.
حالا تصور کنید که شخصیت های یک داستان، هر کدامشان خالق قصه‌ای دیگر شوند و داستان‌هایی دیگر از بود و نبود‌های دیگر بنویسند. این دقیقا همان اتفاقی است که قرار است نوروز امسال برای فرزندانمان و شاید برای هر کدام از ما بیفتد‌.

از آنجایی که در نهایت ما پدر‌ها و مادر‌ها هستیم که چه بخواهیم و چه نخواهیم بخشی از شخصیت آدم‌های این داستان‌ها را می‌سازیم، بهتر است برای بهتر نوشته شدن خودمان در افکار و نوشته‌های فرزندانمان هم که شده، شریک قصه‌ نوشتن‌هایشان بشویم.

نوروز امسال به نویسنده کوچک خود کتاب هدیه دهید و از او بخواهید که داستان آن کتاب را برایتان بخواند و در مورد رفتار شخصیت‌های کتاب برایتان توضیح دهد. این‌گونه است که او تحلیل کردن را می‌آموزد و با بیانش واژه‌های جدیدی که از خواندن آن کتاب آموخته است را یادآوری می‌کند.

ذهن او را با ذهن خود مقایسه نکنید

همیشه وسایل نوشتن همراهتان داشته باشید و از او بخواهید که تصورش را در مورد مکان‌ها، اشیا و حتی انسان‌هایی که می‌بیند، بنویسد. اگر چیز تازه‌ای می‌شنود یا می‌بیند سریع یادداشت کند که فراموش نشود.

ذهن او را با ذهن خود مقایسه نکنید و اگر در نوشته‌هایش رد پای تخیلات را دیدید، او را مسخره نکنید؛ او قرار نیست که با پیش‌فرض‌های ما از اشیا و آدم‌ها فکر کند و بنویسد.

به استقلال فکری او بها دهید و تنها در واژه‌سازی ها کمکش کنید. این‌گونه او می‌تواند واژه‌های سرگردان بین زمین و آسمان و افکارش را ترکیب کند و چیزی بسازد که دقیقا مطابق تصورات ذهنی‌اش از همان چیزی‌است که برایش واژه ساخته.

به فرزندتان بیاموزید که همه شخصیت‌های داستانشان می‌توانند امید‌وار به پایانی زیبا برای خود باشند، چرا که خالق آن قصه و آن شخصیت‌ها خود اوست که می‌تواند مهربان باشد و سخاوتمند. و او اگر بخواهد می‌تواند کلاغ قصه‌اش را خودش به مقصد برساند.

به امید این که داستان زندگی همه فرزندان این سرزمین همیشه راست باشد و کلاغ‌هایشان به سلامت به مقصد برسند.

پایان پیام