سباستیائو سالگادو نابغه و عکاس اجتماعی

پایگاه خبری گلونی، سمیه باقری حسن‌کیاده:

پدرش اگر مزرعه‌اش را می‌فروخت او اکنون معروف‌ترین عکاس اجتماعی جهان نبود. می‌گوید که پدرش روزی به او گفته بود:

«سباستیائو آیا متوجه شانسی که در زندگی‌ا‎ت داشته‎ای هستی؟ تو یک عکاس شناخته شده‎ای که در پاریس زندگی می‎کند و به هر جای دنیا سفر کرده است. اما چه پیش می‎آمد اگر من زیر فشار اقتصادی در دوران تورم مانند دیگران مرزعه را می‎فروختم و به شهر می‎رفتیم. چه پیش می‎آمد؟ اگر من این کار را درست زمانی که تو تنها یک پسر بچه بودی، کرده بودم؟ من هم مانند تمام کشاورزانی که به شهر رفتند ویران می‎شدم و امروز تو یک راننده‎ تراکتور در مزرعه‎ دیگری بودی یا اینکه در یکی از زاغه‎های «بلو اوریزونت» زندگی می‎کردی؟ متوجهی سباستیائو؟»

این‌ها واقعیات تعیین کننده‌ زندگی سباستیائو سالگادو، عکاس فجایع انسانی همچون قحطی، کشتار رواندا، جنگ، مهاجرت،فقر و بسیاری از نمادهای توحش و بربریت انسانی است.

سالگادو متولد ۱۹۴۴ در شهری کوچک در ایالت «میناس ژره» در کشور برزیل و تنها پسر یک خانواده هشت نفره است. او در سال ۱۹۶۸ در پی درگیری‌های داخلی در برزیل مجبور به ترک وطن و مهاجرت به فرانسه شد و در سال ۱۹۷۱ دکترای اقتصاد را از دانشگاه پاریس دریافت کرد.

او در ماموریتی که در سال ۱۹۷۱ از طرف سازمان جهانی قهوه به عنوان اقتصاد‌دان به رواندا رفت، تا شرایط کاشت و صدور قهوه را در آن منطقه بررسی کند، با دوربینی که از همسرش به امانت گرفته بود شروع به عکاسی از فجایع کشور مقصد کرد. خودش می‌گوید: گزارش تصویری‌ام به مراتب گویا‌تر از گزارش کتبی‌ام بود.

و این آغاز زندگی حرفه‌ای عکاسی بزرگ شد که همه چیز را رها کرد تا خود را وقف نشان دادن زندگی جهان محروم کند.

سالگادو در سال ۲۰۰۱ به عنوان نماینده رسمی یونیسف منصوب شد

نکته جالب درباره او این است که او پس از سال‌ها کار درباره سوژه‌های مرتبط با انسان، در سال‌های اخیر به سوژه‌هایی که طبیعت محور اصلی آن است می‌پردازد و به جانداران در حال انقراض و مناطق دست نخورده به چشم سوژه برای عکس‌هایش نگاه می‌کند.

در این مجموعه گزارشات بر آن هستیم که دنیای واقعی و بحران‌های انسانی و طبیعی را از نگاه یک عکاس جهانی بنگریم. لطفا با ما همراه باشید.

پایان پیام