امروز که اخبار را نگاه می‌کردم و خبر دلار شش هزار تومانی را به مادرم می‌دادم گفت: اگر زودتر ازدواج می‌کردی دلار اینقدر گران نبود.

پایگاه خبری گلونی، بیتا اسماعیلی: اولین باری که نام دلار را شنیدم پانزده سال پیش بود که در یک کلینیک درمانی کار می‌کردم. دندانپزشکی که در آنجا بود روزانه اخبار دلار را دنبال می‌کرد و می‌گفت: بچه که بودم پول بستنی‌ام را جمع می‌کردم و با آن دلار می‌خریدم. آن سال‌ها ماشینش مرسدس بنز بود و هر بار که مرا می‌دید نصیحتم می‌کرد که حقوقت را به دلار چنج کن. ولی از نظر من آن موقع دلار پولی بی‌ارزش بود که در مملکت ما رایح نبود.

دومین باری که دلار را دیدم در دوران دانشگاه بود که یکی از همکلاسی‌هایم وقتی می‌خواست پول ساندویچ‌اش را بدهد به مسئول بوفه گفت: پونصدی ندارم ولی دلار دارم و همه بچه‌ها قاه قاه خندیدند.

آن روزها فکر می‌کردم دلار وسیله ای برای شواف است وگرنه چه دلیلی دارد وقتی ما در تهران زندگی می‌کنیم پول نیویورک را دستمان بگیریم.

دلار در دولت قبل

دلار هم‌چنان برایم بی‌اهمیت بود تا زمان احمدی‌نژاد که یک باره همه مردم به هم اطلاع می‌دادند که دلار کشیده بالا. نکته جالب ماجرا اینجاست مردمی که حتی یک دلار هم ندارند بیشترین واکنش را به بالاتر رفتن دلار نشان می‌دهند وگرنه مسئولان همه اتفاق نظر دارند که بازار دلار و مسکن یک حباب است که هر لحظه امکان دارد بترکد.

سومین باری که نام دلار شنیدم زمانی بود که به بانکی در میرداماد رفته بودم تا چکی را نقد کنم که متوجه شدم پدری به دخترش می‌گوید: همه سپرده ات را دلار کن و در بانک بگذار. دخترش خیلی استرس داشت که نکند دلار توی سرش بخورد و کل سرمایه اش به فنا برود. ولی پدرش می‌گفت: نترس تا چهارهزار تومن هم می‌رسد. از سرنوشت این پدر و دختر اطلاع دقیقی ندارم ولی اگر این کار را من کرده بودم مطمئنم ریال به جای دلار می‌کشید بالا.

ازدواج و دلار

دلار هم‌چنان برایم پشیزی ارزش نداشت تا زمانی که خواستم ازدواج کنم و جهاز بخرم. یک بار مادرم می‌گفت: فلان مارک خارجی را بخریم که جنسش خوب است. بعد خبر می‌رسید دلار شده پنج هزار تومان. مادرم بلافاصله می‌گفت: ولش کن مارک ایرانی می‌خریم و از تولید ملی حمایت می‌کنیم. ولی با این وضعیتی که دلار پیدا کرده می‌ترسم آخرش فقط یک سبزی خرد کن چند کاره بتوانم بخرم و نهایتا یک آرام پز.

پایان پیام