درختچه‌های ارغوان پیام‌آور بهارند

ارغوان همان درخت زیبای افسانه‌هاست که می‌گویند وقتی فرشته وحی بر حضرت موسی(ع) نازل شد در کنار او بود و سایه اش را از سر پیامبر خدا دریغ نکرد.

پایگاه خبری گلونی، سمیه باقری حسن‌کیاده: بار دیگر بهار «نفس باد صبا» را «مشک فشان» کرده است و وقت آن است که به رسم هر ساله، ارغوان غنچه‌هایش را تقدیم یاسمن‌های دشت‌های ایران کند و « عالَم پیر دگر باره جوان» گردد.

ارغوان نام درختچه‌ایست مهربان که قد و قواره‌اش به بیش از ۱۲ متر نمی‌رسد و صبورانه گرما و خشکی خاک این سرزمین را تاب می‌آورد و بی آنکه خم به شاخه‌هایش بیاورد لباسی از گل‌های صورتی به تن می‌کند و آمدن بهار را مژده می‌دهد.

او همان درخت زیبای افسانه‌هاست که می‌گویند وقتی فرشته وحی بر حضرت موسی(ع) نازل شد در کنار او بود و سایه اش را از سر پیامبر خدا دریغ نکرد.

ارغوان در تمام ایران

خاستگاهش مدیترانه است اما مهمانی است عزیز‌تر از جان که سایه‌اش را بر سر لرستان، ایلام، خراسان رضوی، شاهرود، کرمان، فارس و استان‌های شمالی ایران گسترانیده است و بی‌‌هیچ چشم‌داشتی زیباترشان می‌کند.

ارغوان درختی است از خانواده پروانه آسا و از مشخصات بارز آن این است که این درخت در اول بهار می‌روید و دارای گل‌های نیام که از مشخصه این تیره‌ است، می‌باشد و گل‌های آن زودتر از برگ‌های آن در می‌آید و دارای شاخه‌های متقابل است.

برگ‌های ارغوان به شکل قلب، بدون کرک و دارای کناره‌های صاف است.

گل‌های این درخت در اوایل بهار، در گروه‌های۳ تا۶ تایی، روی شاخه‌ها و حتی روی ساقه اصلی پدید می‌آیند و چون عده آن‌ها بسیار زیاد است، منظره زیبایی می‌سازند.

این گیاه دارای خواص دارویی عالی نظیر رفع ناراحتی‌های تنفسی، بهبود زخم و سوختگی و برطرف کننده سنگ‌های کلیه است .

مزه این گل خوش‌رنگ ترش و نسبتاً مطبوع است از این رو در بعضی از کشورها گل ارغوان را همراه سالاد می‌خورند یا در بعضی از غذاها می‌ریزند.

ارغوان بافی

جالب است که بدانید شاخه‌های همین درختچه سال‌هاست که به میان دستان هنرمندان این دیار راه یافته است و  تار و پود هنری شده است به نام « ارغوان بافی».

بافندگان داسی به دست می گیرند و به سوی درختچه‌های ارغوان می روند. زمان این کار هنگامی است که درخت جوان است و شاخه هایش نازک و منعطف.

هر چه دیرتر به سراغ درختان بروند شاخه‌های ضخیم‌تری نصبیبشان می‌شود و کار برایشان سخت‌تر.

اواسط بهار تا اواخر پاییز  باید به سراغ درختان رفت و با مهارت خاصی ترکه‌ها را جمع کرد.

اگر اشتباهی در کار باشد تا سال بعد زخمی که با داس بر بدن درخت می افتد، آن را خشک خواهد کرد.

ترکه‌ها را در آب خیس می کنند و در محیط نمدار قرار می‌دهند تا انعطاف آن‌ها بیشتر شود. بافته‌های ارغوان بافی بیشتر به شکل بیضی و دایره هستند.

هنرمند ترکه‌ها را لای انگشتان پا قرار می‌دهد تا تسلط خود را حفظ کند و با کم و زیاد کردن رج‌ها ، حاصل کارش را ریزبافت یا درشت‌بافت می‌نماید.

شاید ارغوان بافی نوعی سبد بافی به نظر برسد اما حاصل دست ارغوان بافان بسیار مستحکم‌تر از انواع سبد است.

عکس‌های فرزاد دهقانی را از ارغوان‌های لرستان ببینید:

پایان پیام