دایه دایه به روایت سیدفرید قاسمی
بعضی در پی آن بودند که این نازی در ترانه کیست. دو روایت وجود دارد، یکی نازی بیرانوند و دیگری نازی سگوند که شاید روایت اول درست‌تر باشد. درست‌گویی مطلع اولیه ترانه این است دا، دا، یه وقت جنگه، یا باید خواند دا، یه، دا، یه وقت جنگه.
به گزارش پایگاه خبری گلونی، سیدفرید قاسمی در کتاب «سرگذشت خرم‌آباد» نوشته است: دست‌کم ۱۲۰ سال از ثبت اولیه ترانه مشهور به دایه دایه می‌گذرد.
بنا بر نسخه نخستین، مطلع این ترانه «دا، دا، یه وقت جنگه»/مادر، مادر، این وقت جنگ است» بوده است. «یه» در لری از واژه‌های چندمعنایی است که یکی از معناها «این» است. چون ویرگول میانه «دا» و «یه» وجود نداشته است غیرلرزبان‌ها این ترانه را دایه دایه ثبت کرده‌اند و خواننده‌های لرزبان نیز بنا بر گسستگی روایت بومی، نسخه فارسی را مبنا قرار داده‌اند.
دایه دایه به روایت سیدفرید قاسمی
این در حالی است که «دایه» در لری «تایه» تلفظ می‌شود و دایه معنای فارسی دارد نه لری. دایه در واژه‌نامه‌های فارسی لَلِه، مراقب، قابله، شیرده و هماننده آنها معنا شده است. بیت‌های این ترانه در یک ۱۲۰ سال اخیر دستخوش حذف و اضافه‌هایی شده و گاه با نسخه اولیه تفاوت‌های بنیادی دارد. به عنوان مثال مراد از «کُر سول اسبی/پسر سیبیل سفید» یا فرزندی که پدرت سبیل سفید دارد، منظور پسر عین‌الدوله است.
بعضی در پی آن بودند که این نازی در ترانه کیست. دو روایت وجود دارد، یکی نازی بیرانوند و دیگری نازی سگوند که شاید روایت اول درست‌تر باشد. درست‌گویی مطلع اولیه ترانه این است دا، دا، یه وقت جنگه، یا باید خواند دا، یه، دا، یه وقت جنگه.
نخستین ضبط رادیویی دایه دایه با صدای حشمت الله رشیدی
کلیک کنید و بیشتر بدانید: نخستین ضبط رادیویی دایه دایه
پایان پیام