پایگاه خبری گلونی، محمد پورخداداد: حسین فرجی خواننده پیشکسوت خرم آبادی هم چشم از جهان فروبست. البته فرجی سال‌ها قبل خاموش شده بود. خودش برای تنهاییش می‌خواند و می‌گوید:
دِ ای دیار آشنا کسی سر وِم نمی‌زِنه، دلم گِرِته دِ زِمی، دلِم گرت د آسِمو، دلم گرته د همه.
واقعا چرا سرنوشت علمداران موسیقی این دیار انقدر تلخ می‌شود. سرنوشتی که پر از فراموشی است. از نوازندگان و خوانندگان چند دهه قبل تا نامدارانی چون سقایی و فرجی.
تنها بخشی از فرهنگ لری که با استوار و دور از گزند مانده است همین موسیقی است. اما روزگار سر سازگاری با اهالی موسیقی لری را ندارد.
ترانه بارو بارو را با صدای حسین فرجی دانلود کنید
عزت‌الله ( حسین) فرجی در دهه چهل پیشتاز و معرف موسیقی لری به علاقه‌مندان موسیقی کشور بود. جایی که چند سال بعد رضا سقایی پرچم او برافراشته بود برداشت و به قله رسید.
دهه چهل اوج فعالیتها و شهرتش بود و چندین ترانه و آهنگ روی صفحه و بعد در نوار کاست به بازار عرضه کرده است.
معروف‌ترین اهنگ‌هایی که اجرا کرد و در میان لرزبانان مقبول افتاد، آهنگ «سُزه‌سُزه»، «پاپی‌سلیمانی»، «کرمی» و «کوشطلا»، «شوِ سال» و «شیپورچی» را می‌توان نام برد که زنده‌یاد فرجی هم دو آهنگ آخری را به‌دلیل داشتن خاطره بسیار دوست دارد. ایشان اجراهای زیادی داشته و در تالار وحدت، تالار رودکی، تالار خاوران، تالار اندیشه و ….و همچنین چندین شهرستان اجرا داشته است.
اما دست روزگار او را هم مانند رضا سقایی خاموش کرد و تا سال‌ها نتوانست هنر خود را عرضه کند.
مگر از هر شهر و دیاری چند فرجی و سقایی رشد می‌کنند؟ تک‌ستاره‌های موسیقی لری همه یا در جوانی می‌میرند و یا راهی دیار فراموشی می‌شوند و تا سال‌ها کسی از بود و نبودشان هم خبری ندارد.
همان کسانی که در سوگ سقایی اشک ریختند و در هنگام بیماری بالای تختش نوحه سردادند، در همه آن سال‌ها که رضا سلامت بود ولی خاموش، سراغی از او نگرفتند.
در این سال‌ها صداوسیما هم شنیدن آهنگ‌های قدیمی فرجی را از مردم دریغ کرد. اما اکنون که استاد فرجی در میان ما نیست، احتمالا آهنگ‌هایش را می‌توانیم از رسانه ملی بشنویم.
پایان پیام