بلاک چین به زبان آدمیزاد

حالا حکایت «بلاک چین» هم همین است

پایگاه خبری گلونی، مهرداد حسین‌زاده:

روایت معروفی هست که در زمان حمله مغول، وقتی کتابخانه‌ها را به آتش کشیدند، بسیاری از کتب که تنها یک نسخه داشتند از بین رفتند و تلاش نویسندگانشان هدر رفت.

حالا فرض کنیم کتاب‌هایی که توسط مغول‌ها نابود شدند، تنها یک نسخه نبودند و همه‌شان نیز در یک نقطه وجود نداشتند و در نقاط مختلف ایران پخش بودند. آن‌وقت قطعاً نمی‌شد همه آن‌ها را به فنا داد و باقی می‌ماندند.

حالا حکایت «بلاک چین» blockchain هم همین است. درواقع با استفاده از این فناوری، پایگاه داده در دستگاه تمامی کاربران شبکه‌های مختلف قرار دارد و فقط یک نقطه اتصال وجود ندارد که بتوان آن را بست؛ یعنی هر کاربر خودش می‌تواند سرویس‌دهنده‌ی کاربران دیگر باشد.

اگر تا الان کمی گیج شده‌اید نگران نباشید. بگذارید مسائل را به زبان ساده‌تر بیان کنیم.

هر برنامه یا اپلیکیشنی که برای انجام‌وظیفه نیاز به اینترنت دارد مثل اپلیکیشن‌های تاکسی اینترنتی، شبکه‌های اجتماعی، ثبت آگهی و اشتراک تصاویر، از دو بخش تشکیل‌شده است.

بخش اول بخش گرافیکی یا رابط کاربری است که کاربر بعد از باز کردن برنامه با آن روبه‌رو می‌شود، تعامل می‌کند و کارهایش را پیش می‌برد.

بخش دوم اما بخش پس‌زمینه کار است. کاربر هیچ‌وقت این بخش را نمی‌بیند اما انجام وظایف اصلی بر عهده‌ی این بنده خدا است.

بگذارید بلاک چین را با یک مثال ساده برایتان روشن کنیم

شما می‌خواهید از یک سرویس تاکسی اینترنتی، ماشین بگیرید. ابتدا برنامه را باز می‌کنید، بعد مبدأ را مشخص می‌کنید، سپس مقصد را مشخص می‌کنید و در آخر بعد از زدن دکمه درخواست خودرو، درخواستتان ارسال می‌شود. اگر قرار بود برنامه آفلاین کار کند درخواست شما هرگز ارسال نمی‌شد و شما تا ابد باید منتظر می‌ماندید.

ولی آنلاین بودن برنامه به شما کمک می‌کند تا درخواستتان برای بقیه ارسال شود. به این صورت که وقتی دکمه درخواست را می‌زنید، بخش پس‌زمینه اپلیکیشن درخواست را از طریق اینترنت به یک ظرف بزرگ‌تر به نام پایگاه داده می‌برد. بعد همان موجود پس‌زمینه آن درخواست را از پایگاه داده کپی کرده و به افراد واجد شرایط (در اینجا راننده‌های اطراف) ارسال می‌کند.

خب اینطوری اگر یکی پیدا شود و بخواهد ارتباط شما و راننده‌ها را با این ظرف بزرگ (پایگاه داده) قطع کند، باعث مختل شدن و ازکارافتادن کل سیستم می‌شود.

در این حالت، ما هزاران کاربر و یک پایگاه داده داریم. حالا فرض کنید تعداد پایگاه داده‌ها با کاربران یک اندازه شود و هر کاربر خودش یک پایگاه داده باشد. سپس این کاربرها از طریق اینترنت به هم متصل شوند. آن‌وقت قطع کردن ارتباط کاربرها غیرممکن و علناً از کار انداختن این سیستم یا شبکه ناشدنی می‌شود.

پایان پیام