تدریس واحد خوشبختی را به ایرانی‌ها بسپارید

پایگاه خبری گلونی، نگار فیض‌آبادی: در خبرها خواندم که «دانشگاه ییل آمریکا در اقدامی جالب، یک واحد درسی به نام «خوشبختی» را در لیست واحدهای درسی‌اش اضافه کرده که با استقبال وسیع دانشجویان روبه‌رو شده است. تابه‌حال ۱۲۰۰ دانشجو این درس را انتخاب کرده‌اند». البته این واحدهای درسی، بیشتر مناسب همان آمریکایی‌هاست که چیزی بارشان نیست. و اگرنه ما آریایی‌ها که خودمان تمدن چند هزارساله و کوروش کبیر و پروفسور سمیعی و … داریم، همه‌چیز را بلدیم و نیازی به این آموزش‌های وقت‌گیر نداریم. اتفاقاً آموزش‌وپرورش و دانشگاه‌های ما هم به همین دلیل که ما در خوشبخت کردن خودمان و دیگران، استادیم دوروبر این آموزش‌های کلیشه‌ای نمی‌روند. اصلاً باید تدریس واحد خوشبختی را باید به ایرانی‌ها بسپارند.

البته ما برای حرفمان هم دلیل داریم. چون به سراغ چند نفر از مردم رفتیم و به سبک مهران مدیری، از آنها پرسیدیم آیا احساس خوشبختی می‌کنید؟

یک جوان رعنای شیک‌پوش: حتماً، چرا که نه؟ ایران طبعیت زیبایی دارد. من و رفقا آخر هفته‌ها برای فرار از خستگی از یک هفته کاری، استرس‌های خودمون را تو طبیعت خالی می‌کنیم و از این طریق، تو خوشبختی غرق می شیم. وی در توضیح این خالی کردن افزود: آخ، اون لحظه‌ای‌که خشمم رو با آتیش سوزوندن، خالی می‌کنم، یَک احساس خوشبختی‌ای می‌آد سراغم که نگو.

یک راننده تاکسی درحالی‌که قفل فرمانش را در هوا می‌چرخاند: خوشبختی عالم می‌آد سراغم وقتی تصمیم می‌گیرم حال اون یارو رو تو قوطی کنم و حقشو بذارم کف دستش.

دختر مجردی که از پیش فالگیر برگشته بود: الآن بله، خوشبختی رو زیر پوست هام حس می‌کنم. چون شهین جون، کفِ فنجون قهوه‌ام یه لامپ، یه ماهی و یه حلقه دید و بهم گفت امسال، خوشبختی یجوری مثل سگ پاچه‌ات رو می‌گیره و ول نمی‌کنه که خودت حیرون می‌مونی.

یک پسر بی‌کار: الآن نزدیک ۱۰ ساله که دارم دنبال کار می‌گردم. اما نیست. ولی این باعث نمی‌شه که احساس خوشبختی نکنم. چون هرروز می‌تونم تا لنگ ظهر بخوابم.

یک مرد جاافتاده: احساس خوشبختی، فقط اون قسمتیش که می‌رم واسه بانوان سرزمینم کامنت می ذارم «مانا باشی بانو»، یه چند باری هم که پای پست‌های سلبریتی ها فحش نوشتم و تخلیه شدم، احساس خوشبختی بهم دست داد.

پایان پیام