سفر از اصفهان به آبشار پونه زار فریدونشهر
سفر از اصفهان به آبشار پونه زار فریدونشهر
در دامنه‌ی کوه با منظره‌ای عجیب وبسیارجالب و در عین حال خطرناک مواجه شدم. تمام مسیر آبشار پونه زار، پونه و خزه بود.
پایگاه خبری گلونی، نوشین ضیایی: بهار که می‌شود، کوله را به نیت سفر به آبشارها می‌بندم. تازگی بهار، آمدن اردیبهشت، آب‌شدن برف‌ها و سرازیر شدن آب به سمت چشمه‌ها، حتی شب‌ها هم خواب آبشارها را می‌بینم.
سبزه‌هایی که قد برافراشته‌اند تا آسمان را به تشکر ازبرف و باران زمستانش تقدیر کنند. بهشتی در پسِ پیچ و خم‌هایی که شاید هیچ‌گاه تا نبینی، باورش نکنی.
نقشه و کوله‌ای که یک جفت کفش کتانی اضافه به همراه یک دست لباس و بطری آب و خوراکی‌هایی که سبک ولی انرژی‌‌زاست را در خود جای داده‌است را برمی‌دارم.
از اصفهان تا آبشار حدود سه ساعت الی سه ساعت و پانزده دقیقه زمان لازم است. چون مسیر به سمت کوهستان است باید در انتظار آفتاب شدید و سایه‌ای خنک باشم.
مسیر رسیدن به منطقه
از اصفهان به سمت نجف‌آباد و سپس فریدونشهر حرکت کردم ۱۸۰ کیلومتری را رانندگی کردم. جاده آسفالت و اتوبان بود.
از فریدونشهر خارج شدم و دو راهی را به سمت راست ادامه دادم از روستای چغیورت وروستای دربند که در پایین دره بود گذشتم.
پیچ و خم های جاده به دور کوه‌ها و تپه‌ها، سکوت مسیر که به ندرت می‌توانستی موتورسوار و یا ماشینی را ببینی، آرامشی را برایم ایجاد کرده بود که مدت‌ها، در انتظارش بودم.
بعداز طی حدود چهارکیلومتر در پیچ و خم کوه‌ها به پارکینگ آبشار رسیدم.
یک ربع پیاده‌روی برای رسیدن تا خود آبشار بود. اگر اندکی کهولت سن به سراغم آمده بود و یا دردپا و نفس تنگی داشتم، اصلا جای مناسبی را برای تفریح انتخاب نکرده بودم. ولی خوشبختانه در سلامتی کامل به این منطقه‌ی بکر سفر کرده بودم.
سفر از اصفهان به آبشار پونه زار فریدونشهر
از بالای کوه باید یک سرازیری نسبتا خطرناک را به سمت آبشار می‌رفتم. به صورت اریب حرکت کردم تا سنگ‌ریزه‌ها بر سر بازدیدکنندگان آبشار نریزد.
فکر نمی‌کردم بعد از آن همه کوه و خشکی به منطقه‌ای برسم که از سبزی و زیبایی نفسم را حبس کند. درختانی سبز که چتر بر روی رودخانه‌ای بسته بودند که در شیبی تند آب آبشار را تامین می‌کرد. به آب زدم ودر مسیر رودخانه حرکت کردم. پر بود از خزه‌ها و پونه‌های وحشی. به لبه‌ی آبشار که رسیدم.
در دامنه‌ی کوه با منظره‌ای عجیب وبسیارجالب و در عین حال خطرناک مواجه شدم. تمام مسیر آبشار پونه زار، پونه و خزه بود.
کوله را محکم کردم و تصمیم گرفتم به پایین آبشار بروم. مسیری فوق‌العاده خطرناک ولی دیدنی.
پاکوب راهم درختان زرشک بود که در میانه راه بودند. به بالا که نگاه کردم، تخمین ارتفاعم حدود ۴۰ الی ۶۰ متر بود.
از محلی‌ها پرسیدم تخمین آنها، ارتفاعی مابین ۴۰ تا ۷۵ متر رانشان داد. هرچه بود عظمتی و صف ناپذیر داشت.
به سختی جایی برای نشستن گروهی پیدا می‌شد ولی بازدیدکنندگان به صورت گروه‌های سه تا چهار نفره نشسته بودند و از زیبایی‌هایش لذت می‌بردند.
دو، سه ساعتی ماندم و چشم در چشمش به زیباییش خیره شدم. سپس به سمت اصفهان با آهنگ ملایمی که آرامش روحم را حفظ می‌کرد پا بر پدال گاز، حرکت کردم…
پایان پیام
کد خبر : 89698 ساعت خبر : 12:42 ب.ظ