پایگاه خبری گلونی، معین بادپا: پیشبینیها مثل همیشه درست از آب درآمد. حدود یک ماه پیش بود که از سرود رسمی تیم ملی فوتبال ایران رونمایی شد.
آهنگی حماسی، ایرانی، پرهیجان و به خصوص فوتبالی با صدای سالار عقیلی. از همان ابتدا مشخص بود که این ترانه در گوشی همه فوتبال دوستان خواهد بود.
زن و مردم و پیر و جوان، از اولین دقایق انتشار این اثر، شروع به حفظ کردن شعر آن کردند. برخی در کلاس موسیقی ثبت نام کردند تا آهنگ را اشتباه نخوانند.
آنها که عادت دارند فوتبال را دستهجمعی تماشا کنند هم به کلاس کُر رفتند تا گروهی اجرا کنند. همه خود را برای تشویق ایران آماده کرده بودند.
اولین مسابقه با یازده ستاره
زمان اولین مسابقه ایران فرا رسید. مردم چه در استادیوم و چه خانه خود، در تمام طول بازی ایران و مراکش، این موسیقی را بلند پخش میکردند و با آن زمزمه میکردند.
حتی آنها که این آهنگ را یاد نگرفته بودند از سوی خانواده خود طرد شدند. مسئولان فدراسیون تنها افرادی نبودند که با اشکهای خود ترانه را تکرار میکردند. برای اولین بار بود که ایرانیان یک صدا یک ترانه میخواندند.
در آخرین دقایق بازی، بازیکن تیم مراکش با یک اشتباه، توپ را وارد دروازه خودش کرد. نزدیکانش میگویند او تحت تاثیر آهنگ یازده ستاره قرار گرفته بود و در آن لحظات، همان شعر را میخواند. دقیقا با همان موسیقی.
شادی بازیکنان تیم ملی با آهنگ یازده ستاره
با گل به خودی مراکش، بازی تمام شد. مردم به خیابانها ریختند. تمامی ویدئوهای منتشر شده در شهرها حکایت از پخش این آهنگ در خیابانها داشت.
تلویزیون هم مدام فقط این آهنگ را بعد از بازی پخش کرد. البته این تصاویر توسط برخی از مخالفان آهنگ یازده ستاره از اینترنت پاک شد. همه چیز طبق پیشبینیها پیش رفت. جز یک مورد. اعضای تیم ملی ایران در رختکن، آهنگ دیگری را خواندند. آهنگ یک خواننده ایرانی آن ور آبی. اما ما هنوز معتقدیم این فقط یک صداگذاری ساده بود.
پایان پیام