برای تماشای فوتبال به سینما نمی‌روم

سینما جای تماشای فوتبال نیست، همچنان که هر جایی برای نمایشگاه کتاب مناسب نیست.

پایگاه خبری گلونی، رضا ساکی: انتظار ندارم خیلی زود همه چیزمان شبیه مردم جهان بشود اما از مسئولان و دولتی‌ها انتظار دارم که دست‌کم کوچک‌ترین شادی و خوشی روزگار را از ما دریغ نکنند.

من به هیچ وجه برای دیدن فوتبال به سینما نخواهم رفت و ۲۰ هزارتومان پول نخواهم داد. سینما جای فوتبال دیدن نیست، همچنان که هر جایی برای نمایشگاه کتاب مناسب نیست.

من دوست دارم در سینما فیلم ببینم. دوست دارم فیلم‌ها توقیف نشود تا در سینما آنها را ببینم. اگر قرار باشد با گروهی بزرگ‌تر از خانواده و دوستان یعنی بیش از ۱۰ نفر فوتبال ببینم، دوست دارم مثل بقیه جهان در پارک‌ها و میدان‌های شهر این اتفاق بیفتد.

فوتبال را باید در کنار خانواده در ورزشگاه تماشا کرد. سالن سینما به درد هیجان فوتبال نمی‌خورد. نمی‌دانم روزی می‌رسد که بشود چنین تجربه‌ای داشت؟

یعنی خانواده‌ها به پارک محل بروند و فوتبال ببینید؟ آیا در شهرهای بزرگ دنیا وقتی صدها هزار نفر از مردم برای دیدن فوتبال جمع می‌شود اتفاق خاصی می‌افتد؟

تماشای فوتبال فعالیت اجتماعی است

شما را نمی‌دانم شاید بروید و در سینما فوتبال ببینید اما من ترجیح می‌دهم صبر کنم. فوتبال را در خانه می‌بینم و منتظر می‌مانم تا روزی برسد که مسئولین از فوتبال دیدن مردم در میدان‌ها استقبال کنند.

فوتبال دیدن گروهی علاوه بر سرگرمی یک فعالیت اجتماعی است. چه عیبی دارد مردم در همان پارک‌ها و میدان‌ها باشند و بعد از برد تیم ملی همانجا شادی کنند؟

مردم که عاقبت بعد از برد به خیابان می‌آیند،‌ نمی‌آیند؟ در همه جای دنیا این طوری است.

فوتبال و جام جهانی برای جهان محل شادی و وحدت ملی و سرمایه اجتماعی است. برای ما اما موضوعی است برای حرص خوردن. مردم دائما در حال مقایسه کردن وضع خود با دیگر کشورها هستند و از این مقایسه اغلب نتیجه‌ مثبتی نمی‌گیرند.

کاش تا زمان هست برای شاد مردم فکری بشود. دست‌کم برای سه بازی می‌شود کلی شور و سرمایه اجتماعی ایجاد کرد.

پایان پیام