روزی روزگاری فوتبال

نام روزی روزگاری فوتبال نوشته حمیدرضا صدر در نگاه اول من را به یاد زندگی انداخت؛ به یاد روزی روزگاری کودکی، روزی روزگاری مدرسه، روزی روزگاری گل کوچیک پسرهای همسایه و حسرت این‌که چرا دخترها از این گل‌های کوچیک ندارند.

پایگاه خبری گلونی؛ سمیه باقری حسن‌کیاده:  «شادی و اشک فوتبال برایم بازتابی از زندگی یافت. زندگی سرشار از درگیری و مبارزه در منگنه زمان.

نود دقیقه یا صد و بیست دقیقه، که به هر حال تمام می‌شد تا بازی بعد، تا فصل بعد، تا تورنمنت بعد. فاصله پیروزی و شکست، امید و ناامیدی در ضربه های پنالتی گاهی سر سوزنی می‌شد.

سرنوشت بازی‌ها گاهی با طرح و نقشه رقم خوردند و گاهی با تصادف و اقبال. گاهی با پشتکار، گاهی با فرصت طلبی.

گاهی با ریاضت، گاهی با شکیبایی. گاهی با شور نوجوانی، گاهی با تجربه بزرگ ترها. فوتبال فقط به مردان قوی تعلق نداشت. فوتبال به عزت نفس چنگ می زد، به امید.»

مگر می‌شود کتابی را با این مقدمه شروع به خواندن کنید و یک کله تا به آخر نروید؟!

روزی روزگاری فوتبال در نگاه اول من را به یاد زندگی انداخت؛ به یاد روزی روزگاری کودکی، روزی روزگاری مدرسه، روزی روزگاری گل کوچیک پسرهای همسایه و حسرت این‌که چرا دخترها از این گل‌های کوچیک ندارند.

حمیدرضا صدر چهره شناخته شده عرصه فوتبال و تحلیل‌گر نام آشنای سالیان دراز این ورزش،  در کتاب روزی روزگاری فوتبال از تجربیات و اطلاعات خود در زمینه این ورزش استفاده کرده است و به خوبی از نظر جامعه شناسی به آن پرداخته است.
چهارده فصل این مجموعه شامل مطالبی است درباره فوتبال ایران و جهان که هریک از فصل‌ها به وضعیت ورزش فوتبال در یکی از سرزمین‌ها یا کشورهای جهان اختصاص یافته است.

تاریخچه فوتبال ملی و باشگاهی، قهرمانی ها، جنبه های اجتماعی و سیاسی فوتبال و معرفی برخی از بازیکنان مشهور از جمله موضوعات این کتاب است.

تکه‌ای از روزی روزگاری فوتبال

 «وقتی بازیکنان ایرانی با جامه قرمز و بازیکنان آمریکایی با لباس سپید پا به میدان گذاشتند همه چیز در ایران متوقف شده بود.

میلیون ها ایرانی نیز درسراسر دنیا پای تلویزیون نشسته بودند تا نبرد بزرگ را تماشا کنند.

برخلاف همه آن زمینه‌های پرتنش، اعضای دو تیم با آرامش و لبخند به استقبال هم شتافتند.

فیفا آن روز را روز بازی جوانمردانه خواند و بازیکنان دو تیم کنار هم عکسی به یادگار انداختند.

هدایای پرشماری که احمدرضا عابدزاده، کاپیتان تیم ایران، به کاپیتان تیم ملی آمریکا داد، از دسته گل تا صنایع دستی ایران، تصویر کلیشه‌ای از ابراز محبت به شیوه ایرانی ها بود، و درعین حال به تصویر سیاه و منفی رسانه‌های غربی از ایرانیان بی‌اعتنا ماند.

اورس مه یر، داور سویسی، در سوتش دمید و مردم سراسر دنیا با به حرکت درآوردن توپ دریافتند ایرانی‌ها بسان سایرین هستند.

دریافتند از خشونتی که به آن ها نسبت می‌دهند نشانی نیست. به زانو درآوردن برابر ایالات متحده پیروزی ملتی بود که فرصتی برای عرضه شایستگی‌هایش در ویترین بین‌المللی پیدا نکرده بود.»

بخوانید و لذت ببرید.

پایان پیام

خرید از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید