ایمان خرمی زاده و بی‌نمک‌ترین جک معاصر بر روی استیج

پایگاه خبری گلونی، معین بادپا: یکی از کمدین‌های معروفی می‌گوید هر چیزی یک کفی دارد. اما اجرای ایمان خرمی زاده نشان داد یک استندآپ می‌تواند هیچ کفی نداشته باشد.

اجرای نجات ایمان خرمی زاده در خنداننده شو

به چه باید خندید؟

اولین سوال اساسی این است که آیا ایمان خرمی زاده پیش از آنکه در مقابل تماشاگران به روی صحنه برود، استنداپ خود را اجرا کرده بود؟

اگر جواب مثبت است باید پرسید آیا خنده هم گرفته بود؟ نتیجه‌ای که ما دیدیم این است که که انگار او فقط دنبال لباس بود و همه را به زمان اجرای اصلی سپرده بود تا هر چه پیش آید خوش آید! وقتی اینگونه فکر کنید نتیجه این می‌شود که با چنین استندآپی مواجه می‌شویم.

مربی دارند یا ندارند؟

اجرای ایمان خرمی زاده این نکته را به ذهن می‌آورد که انگار قرار است برای یک کودک سه ساله از وظیفه رشته اتاق عمل سخن بگوید! نه به دنبال خنده بود، نه به دنبال توجه، نه به دنبال حرف تازه‌ای زدن و نه به دنبال ماندگار ماندن.

ظاهرا او حتی برای شنیده شدن حرف‌هایش هم به روی صحنه نیامده بود. به راستی وظیفه مربی در اینجا چه بود؟ اگر قرار است ما با یک اجرای ضعیف و با یک متن توخالی مواجه شویم، دیگر چه نیازی به این دسته‌بندی و مربی‌هاست؟

یادی از معروف‌ترین جک

«عمل سرپایی» و شوخی با این عبارت؟ نکند ایمان خرمی زاده گمان می‌کند برای مردمان یک کشور دیگر اجرا می‌کند که به تکراری‌ترین شوخی معاصر روی آورده است.

این جوک شاید در زمان خودش لبخند می‌گرفت، اما نشان می‌دهد تا چه حد دست او برای نوشتن یک جوک ساده اما جدید خالی است. کاش خرمی زاده، یک جوک بی مزه جدید را که خودش نوشته بود اجرا می‌کرد تا یک جوک دست چندمی قدیمی بی نمک!

از اشاره الکن تا اشاره سخیف

تلاش ایمان خرمی زاده برای اشاره به یک ترانه تتلو و ماجرای فارسی سخت، خوب است، اما فراموش کرده است تنها تلاش کافی نیست. او باید بگوید بعدش چه! همین! یعنی با حذف این دو جمله متن او دچار از هم پاشیدگی می‌شد؟ چه هدفی از این دو جمله داشت؟ هیچ.

اما عجیب‌تر حرکت دست او در اتاق عمل است. بارها از نگه داشتن حرمت مخاطب و در نظر گرفتن تعداد بینندگان برای شوخی‌ها گفته‌ایم. اما هنوز برخی گمان می‌کنند اگر یک اشاره سخیف در متن خودشان نیاورند، اعتبار کارشان زیر سوال می‌رود و گفتن آن نشانه شجاعت آنهاست. عجیب از این شجاعتی که با چنین شوخی شرم‌آوری نصیب کسی شود!

ایمان خرمی زاده

در اجرای ایمان خرمی زاده هیچ حرفی برای گفتن وجود نداشت. او فقط با یک دست لباس به روی صحنه رفت. نه به اجرای خودش فکر کرده بود و نه به متن خود. اگر توان او در همین حد باشد که مربی‌اش می‌گوید، باید گفت حالا حالاها باید برای رسیدن به حداقل استانداردها تلاش کند.

پایان پیام