ایرانی‌ها بدون بطری پلاستیکی چگونه آب می‌‌خوردند؟

در ۱۵ مرداد ۱۳۹۷ 0

آنچه در گوشه گوشه این موزه به من دلخوشی می‌داد ذوق و سلیقه مردمان آن دوره‌ها بود که حتی برای ظرف آب هم ذوق و سلیقه به خرج می‌دادند و زندگی را واقعا با زندگی کردن می‌چشیدند نه با بطری پلاستیکی مانند امروز.

به گزارش پایگاه خبری گلونی نوشین ضیایی: این که آب مایه‌ی حیات است و چند درصد کره‌ی زمین را آب تشکیل داده است این روزها برایم مانند داستان مورچه‌ای است که هر چه برایش از زیبایی‌ها و خوبی‌ها می‌گویند، گوشش بدهکارنیست و حرف خودش را می‌زند که اگر قرار است همه چیز باشد ولی من نباشم بودن چیزهای دیگر هم فایده ندارد.

ایرانی‌ها بدون بطری پلاستیکی

برای من هم این حرف‌ها که کره‌‌ی زمین این درصد آب را دارد مفید که نیست هیچ، اهمیت هم ندارد ،چون در این گوشه از کره‌ی زمین که من و هم وطنانم زندگی می‌کنیم نه آبی هست و نه دلی خوش. برای همین تصمیم گرفتم به موزه آب بروم تا ببینم در کجای موزه، آیندگان قرار است بی‌آبی دوران ما را نظاره‌گر باشند.

با این تفاوت که من در موزه، ظروف سفالی عصر آهن را می‌بینم، در قسمتی تکوک سفالی یا همان ریتون که به شکل بز کوهی است که در شمال غربی ایران در اردبیل کشف شده‌ است و مربوط به دوره اشکانی است.

آب خوردن در طول تاریخ

جالب است بدانید که ساخت ظروف به شکل و شمایل حیوانات در این منطقه، به خصوص در اواخر دوره برنز و دوره آهن بسیار رایج بوده است. تکوک سفالین از اشکال هندسی ساده‌ای مانند استوانه و مخروط ساخته شده و در وسط سینه بز کوهی حفره‌ای تعبیه شده تا مایع و نوشیدنی از آن به بیرون راه یابد.

ایرانی‌ها بدون بطری پلاستیکی

سر بز کوهی سفالین، هرمی شکل و ظریف تر و با جزئیات بیش تری به نسبت سایر بخش های ریتون خلق شده است. ریش بز را با قطعه‌ای مثلثی و چشمانش را به کمک کنده کاری ایجاد کرده‌اند تأکید بر بلندی شاخ حیوانات به چشم می‌خورد و این بز کوهی نیز همانند دیگر مجسمه‌های حیوانات از شاخ های بلند و کشیده برخوردار است.

پاهای ریتون بز کوهی به صورتی کوتاه ساخته شده‌اند که احتمالا برای ثبات قرار گیری ظرف سفالین بوده است.ریتون دیگری که شبیه گراز است، شاید اهمیت محیط زیست و حیوانات، آنان را برآن داشته بود تا با الهام از طبیعت زندگی کنند و یادآوری این نکته برایشان آن قدر ارزشمند بوده‌ است که ظروفشان را با الهام از حیوانات و طبیعت بسازند که مبادا موجب نا‌امنی برایشان شوند.

در گوشه ای دیگر ظروف سفالین لعابدار که رنگ آبی یا فیروزه‌ای آن ها نشانه ای از ظروف پس از ساسانیان و اوایل دوره اسلامی است. ظروف لعابداری که با قالب‌هـای فشاری از خاک رس بی لعـاب ساخـته می‌شده و پـیش از پـخـتـن ظرف با کنده کاری تزیین می‌شده است.

در ویترین دیگر که تنگ سفالی سلجوقی بود دوره‌ای که هنر نقاشان و طراحان بر روی تنگ‌های سفالی و ظروف سفالی لعابدار کاملا نمایان است. دوره‌ای است که حکاکی و قلم زنی و برجسته کاری در زیر و روی لعاب به کار گرفته شد. ولی متاسفانه روی این تنگ هنر دست زیاد نمایان نیست.

زندگی بدون بطری

آنچه در گوشه گوشه این موزه به من دلخوشی می داد ذوق و سلیقه مردمان آن دوره‌ها بود که حتی برای ظرف آب هم ذوق و سلیقه به خرج می‌دادند و زندگی را واقعا با زندگی کردن می‌چشیدند نه با بطری‌های پلاستیکی و لیوان های کاغذی برای جدل با روزگار و رسیدن به نارسیدن هایی که شاید هر چند هم برایش تلاش کنی به ارزش واقعیش نرسی.

آیندگان در گوشه‌ی این موزه از ما ظروف یک بار مصرف را خواهند دید که نه نیازی به ویترین دارد و نه نیازی به مراقبت های ویژه،نه تجزیه می شود و نه از بین می‌رود.

پایان پیام