چنین برنامهای اتفاقا کیفیت را پس میزند. خنداننده شو اتفاقا جای گریه کردن وحید رحیمیان است. یعنی آیت بی غم را پس میزند و رحیمیان را با اشکهایش نگه میدارد.
به گزارش پایگاه خبری گلونی، برخی عقیده دارند که وحید رحیمیان به دلیل گریههایش از آیت بی غم پیش افتاد و به نیمه نهایی خنداننده شو رسید.
مربیهای این مسابقه و مجری آن بارها از مخاطبان خواستهاند که بدون در نظر گرفتن احساسات رای بدهند اما آن چه که مسلم است این است که مخاطبان به اشک رحیمیان رای دادهاند و البته این اتفاق بدیهی است.
سرگرمی و رسانه
اصولا خنداننده شو و برنامههایی نظیر آن برای سرگرمی ساخته میشوند. اتفاقا وقتی که وحید رحیمیان استندآپ خود را نیمهکاره رها کرد برای اولین بار یک اتفاق مهم در خنداننده شو افتاد.
وحید رحیمیان با فراموش کردن متن، خنداننده شو را به اوج برد. باعث شد رقابت داغ بشود و مخاطبان بیشتری این برنامه را ببینند و رای بدهند.
خنداننده شو یک برنامه تفریحی و سرگرمی است و نیاز دارد که حاشیه داغ داشته باشد تا مخاطبان همچنان پای این برنامه بمانند.
در مسابقات استعدادیابی در سراسر جهان این اتفاق میافتد و کسانی چون رحیمیان که اشکشان دم مشکشان است و زود گریه میکننند و احساساتی میشوند بسیار مناسب هستند برای چنین برنامههایی.
گریه کردن وحید رحیمیان
پس نباید از مخاطبان خواست که بر اساس احساس رای ندهند. اتفاقا خنداننده شو جایی است که باید بر اساس احساس رای داد.
این برنامه یک مسابقه جدی نیست که بخواهد مرزهای استندآپ کمدی را جا به جا کند. خنداننده شو یک برنامه تفریحی و سرگرمی است.
چنین برنامهای اتفاقا کیفیت را پس میزند. خنداننده شو اتفاقا جای گریه کردن وحید رحیمیان است. یعنی آیت بی غم را پس میزند و رحیمیان را با اشکهایش نگه میدارد.
همه جا اشک رای میآورد
فراموش نکنید مخاطب در سراسر جهان در برابر اشک و گریه تسلیم میشود. بدیهی است که مخاطبان میان کسی که استندآپش را درست اجرا میکند و کسی که خراب میکند و به گریه میافتد دومی را انتخاب میکنند.
در The X Factor و America’s got talent هم چنین است و مردم بیشتر تابع احساس و حاشیه رای میدهند تا کیفیت.
بی غم باید راه خودش را برود
آیت بی غم باید بداند که خنداننده شو برای او تمام شده و اتفاقا خوب است که زودتر کنار رفت تا بر کار خود تمرکز کند.
بی غم میتواند یک اتفاق در استندآپ کمدی رقم بزند. اگر مسیر را درست ادامه بدهد در آینده از او بیشتر خواهیم شنید و اشکهای رحیمیان را از یاد خواهیم برد.
پایان پیام