نان شب نداریم اما آرایش کردن از قلم نمی‌افتد

پایگاه خبری گلونی، نگار فیض‌آبادی: در خبرها آمده است که «یک روزنامه هندی ادعا کرد که هر خانوار ایرانی سالانه حدود ۴/۵ درصد از درآمد خود را به خرید محصولات آرایشی و بهداشتی اختصاص می‌دهد طوری که بازار این صنایع در ایران به ارزش بیش از دو میلیارد دلار دومین بازار بزرگ در منطقه غرب آسیا است».

فقط دولت‌ها مقصرند؟

در فضایی که نقش یک منتقد مستقل دولت را بازی می‌کنید، بد نیست از خودتان بپرسید که آیا فقط دولت‌ها مقصرند؟ خود شما چه مسئولیتی برای مدیریت اقتصاد خانواده‌تان به عهده‌دارید؟ اگر قرار باشد بین نان شب و لوازم‌ آرایشی، یکی را انتخاب کنید، ترجیح شما کدام است؟

وقتی در صف عمل‌های زیبایی، هل می‌دهید

چند روز پیش بود از زبان مادری شنیدم که دخترش در آستانه ازدواج است و برای تأمین جهیزیه با مشکلات اقتصادی روبرو هستند. به خاطر گرانی‌ها لب گزیدم و سری به نشانه افسوس، تکان دادم. اما جمله بعدی آن مادر، حسابی تکانم داد. دخترخانم چند وقت پیش، بینی‌اش را به‌قصد زیبایی، جراحی کرده بود. باورش سخت است؛ دخترانی که برای تهیه جهیزیه، در مضیقه‌اند اما در صف عمل‌های زیبایی، همدیگر را هل می‌دهند!

شاهد مثال فراوان است

شاید به آماری که توسط رسانه‌ها منتشر می‌شود، اعتمادی نداشته باشید. اما به‌شخصه نمی‌توانم دیده‌هایم را ندید بگیرم. بازهم پای درد دل خانمی نشستم که از وضعیت مالی‌اش شاکی بود. اتفاقاً تازه از آرایشگاه برمی‌گشت و نالان بود که در این اوضاع نابسامان اقتصادی، برای تهیه داروهای مصرفی‌اش در تنگنا است. راستش شاهد مثال، فراوان است و چهره‌های آرایش کرده‌ای که در شهر می‌بینم به من می‌گوید حداقل، تهرانی‌ها هفت‌قلم آرایش کردن را از قلم نمی‌اندازند.

ایران، کشور تناقض‌ها

متأسفانه ما در ایران با یک تناقض بزرگ روبرو هستیم. مردمی که می‌گویند پول نداریم، اما برای آرایش کردن و عمل‌های جراحی زیبایی، ته حسابشان چندمیلیونی وجود دارد. این حجم از تناقض میان حرف و عمل مردم، نیاز به آسیب‌شناسی و حتا درمان دارد. کاش قبل از آنکه فرهنگ مصرف‌گرایی (مخصوصاً مصرف لوازم‌ آرایش)، فراگیرتر شود، پژوهشگران علوم انسانی، به‌ویژه روانشناسان و جامعه شناسان، نسخه‌های درمانی‌شان را ارائه دهند.

پایان پیام