پایگاه خبری گلونی؛ معین بادپا: فروش فیلمهای خارجی در سینماهای ایران در هفته گذشته رقمی حیرتانگیز داشت. زیرا برخی در سالنهایی با جمعیت چهار-پنج نفری اکران شدند. یعنی کمتر از تعداد نفرات یک خانواده در ایران زمانی که پای یک فیلم سینمایی در تلویزیون مینشینند. البته در یک هفته روی هم پانصد هزار تومان فروش رفتند که قابل توجه است. دلایل این امر نیازی به توضیح ندارد. اما توضیح زیادی میخواهد که ما میدهیم. یکی از آنها پخش فیلمهایی است که در همان کشور خودشان هم، مردم را موج موج به سینما نمیکشانند. یعنی همانطور که فیلمهای جشنوارهای ما در ایران، اکران محدود دارند و در خارج اکران زیاد، این فیلمها هم درخارج اکران محدود دارند و در ایران اکران زیاد.
ضمن آنکه مسئولان چون تصمیم گرفتهاند تا آثار شاخص از قلم نیفتد، ترجیح دادند تا از ابتدا تاریخ سینما را مرور کنند. البته چون در هر فیلمی چیزی میبینند که شما نمیبینید، بدون شک خیلی سریع به امروز میرسند. چه بسا از سینمای امروز جلو بزنند و فیلمهای سالهای آینده کشورهای دیگر را هم پخش کنند. به طوری که اولین اکران برخی فیلمها در ایران انجام خواهد شد. و شاید آخرین اکرانشان هم باشد!
اگر هم فیلم کشورهای خاص تمام شود، به همین کشورهای همسایه میرویم و از آنها فیلم میخریم. اگر دستمان خالی شد مشکلی نیست. هنوز شرق آسیا هست. سریال میخریم. خودمان بلدیم چگونه به فیلم تبدیلش کنیم.
یک گفتگوی خیالی
این احتمال ضعیف نیست که مسئولان به آن شرکت فیلمساز هالیوودی پیام داده باشند که فیلمتان را بفرستید میخواهیم همزمان با آمریکا و اروپا نمایش دهیم.
طرف مقابل هم گفته است کجا؟ و پاسخ شنیدند یک سالن ورزشی یا جایی پیدا میکنیم برای نمایش. شما نگران نباشید.
طرف خارجی هم پاسخ داده است فیلم نمیدهیم. ما خودمان باید در سالنهای مخصوص و مجهز اکران کنیم. طرف ایرانی هم نوشته است «خب نده. الان میرم دانلود میکنم، تا چشت درآد».
البته حتما دانلود کردند اما به دلایلی نتوانستند پخش کنند. احتمالا بحث درباره حذف وسایل خارجی در صحنه به دلیل تبلیغ محصولات غربی و هدفمند بودن دیالوگها، فیلم را تبدیل به یک آنونس سینمایی کرد که شامل دو تیتراژ میشد. از همان هم به خاطر حذف برخی اسامی، چیزی نماند.
اگر چنین دیالوگی برقرار نشده باشد، شاید به یک اکانت اشتباهی، پیام داده باشیم!
پایان پیام
کد خبر : 98106 ساعت خبر : 8:58 ب.ظ