شهر کتاب دارینوش اراک هنوز هست با همان نشان معروف.
پایگاه خبری گلونی، انوشه میرمجلسی: سال‌ها پیش در خلا فضای فرهنگی موجود جامعه، اگر تصمیم می‌گرفتید کتاب شعر یا صدای شاعری را تهیه کنید قطعا یک نام آشنا کارتان را راه می‌انداخت.
آن روزها انتشارات دارینوش آنقدر قوی و منسجم عمل کرده بود که یک تنه جور همه کاستی‌ها را می‌کشید. روزهای اوج دارینوش و روزهایی که جوانان ولع خواندن و شنیدن داشتند.
این روزها انتشارات بسیاری داریم که در فضای فرهنگی کشور اثرگذارند اما جریان‌سازی لازم را ندارند و البته خبری هم از آن مخاطبان پیگیر نیست.
فضای نشر تحت تاثیر فشار اقتصادی قرار دارد و قیمت کاغذ و فراز و فرودش، هر روز بیشتر از گذشته مخاطبان را از کتابفروشی‌ها دور می‌کند.
اما بهانه این یادداشت، یاد کردن از انتشارات دارینوش است که سهم مهمی در علاقه‌مندکردن بخش عظیمی از جوانان دهه شصت به کتاب و محصولات فرهنگی دارد.
نسلی که اهل شعر بودند و صدای شاعر را از بَر. نسلی که در کتابخانه‌هایشان چندین جلد کتاب با مهر انتشارات دارینوش به چشم می‌خورد.
اما این روزها خبری از این انتشارات قدیمی نیست. در هیاهوی بازار نشر، کمتر خبری می‌یابید که از تازه‌های دارینوش گفته باشد.
شهر کتاب دارینوش اراک
این موضوع البته که باعث اندوه است و این اندوه وقتی بیشتر می‌شود که ناگهان در خیابان شهید رجایی (ملک) ر شهر اراک، چشمتان به شهرکتابی می‌افتد که دارینوش نام دارد با همان لوگوی سبز رنگ و همان حس و حال قدیمی.
ناگهان پرت می‌شوید عقب و در گذشته‌هایی سیر می‌کنید که این لوگو و این نام را مدام می‌شنیدید.
از خودتان می‌پرسید چه شد که دیگر خبری از دارینوش نیست؟ و بعد از کمی پرس‌وجو متوجه می‌شوید حتی همین شهرکتاب هم تنها نام دارینوش را حفظ کرده است و خبری از کتاب‌های انتشارات نیست.
سایت انتشارات دارینوش
جستجوی اینترنتی شما را به سایت انتشارات دارینوش می‌رساند و باز دلتان می‌لرزد از مهجوری نام انتشاراتی که روزگاری یکه‌تاز بود.
روزگار عجیبی است. روزگاری که برای خرید کتاب‌های موردعلاقه‌تان باید چندباری دخل و خرج‌تان را بالا و پایین کنید.
روزگاری که غم نان همه چیز را تحت شعاع قرار داده و حرفه‌ای‌ترین کتاب‌خوان‌ها هم به کمترین میزان مطالعه رسیده‌اند. و چه چیزی تلخ‌تر از این که جامعه‌ای که کتاب نخواند، هرگز برای ورود به آینده آگاه نخواهد شد.
پایان پیام