اما آیا کسی که در عزای امام حسین (ع) شرکت میکند، برای اطلاع از نظر مداح محترم درباره موضوعات روز سیاسی است یا خلوت کردن و به معنویت رسیدن؟
پایگاه خبری گلونی، معین بادپا: یکی از جذابیتهای مراسم ختم سیاسیون زمانی است که افرادی با بیشترین اختلاف نظر سیاسی و حتی اختلافات بعضاً اعتقادی به مراسم ختم یکدیگر میروند.
یا زمانی که در ختم یک مسئول قدیمی با سیاست میانه شرکت میکنند، با یکدیگر دست میدهند، روبوسی میکنند و به هم تسلیت میگویند. دقت بفرمایید تسلیت میگویند. یعنی یکدیگر را دلداری میدهند.
یکی از دلایل این امر، اعتقاد به احترام گذاشتن به میزبان و صاحب مراسم است.
آنها معتقدند اگر هر اختلافی با یکدیگر دارند نباید این اختلافات، کوچکترین خللی در مراسم ایجاد کند.
در مراسمهای عزای معمولی هم همین است. بسیاری از ما شاید در مراسمی شرکت کرده باشیم که مهمان دیگری در آن مراسم را دشمن خود بدانیم.
اما با او خوش و بش میکنیم. زیرا حفظ احترام صاحب مجلس و هرچه باشکوهتر برگزارشدن آن از هر چیز دیگر واجبتر است.
نظر سیاسی مداح
این روزها بیشتر ما در مجالسی شرکت میکنیم که معتقدیم صاحب آن مجلس، هیچکس نیست جز امامی که اگر از آزادگی و شجاعت او سخن گفتیم، به همان اندازه از اخلاق و مهر او هم حرف زدیم.
به همین دلیل میگوییم هر که قدم در این محفل عزا گذاشت، قدمش روی چشم. بدون توجه به رنگ و نژاد و موقعیت اجتماعی و اقتصادی و غیره.
اما مدتهاست از برخی هیئتهای مذهبی، چیزهای دیگری هم گفته میشود.
حتی اگر فرض کنیم که این حرفها از سر خیرخواهی است. اما آیا کسی که در عزای امام حسین (ع) شرکت میکند، برای اطلاع از نظر مداح محترم درباره موضوعات روز سیاسی است یا خلوت کردن و به معنویت رسیدن؟
آیا قرار است به جایی برسیم که برای هیئت رفتن هم جناحهای سیاسی لیست منتشر کنند تا مردم انتخاب کنند؟
پایان پیام