زاگرس در انتظار است عجله کنید

در یک دهه اخیر محیط زیست و منابع طبیعی حوزه استان‌های زاگرس نشین با مخاطرات بسیاری دست به گریبان بوده است.

به گزارش پایگاه خبری گلونی  مجید دریکوند، دکترای علوم محیط زیست، مدرس دانشگاه نوشت: در یک دهه اخیر محیط زیست و منابع طبیعی حوزه استان‌های زاگرس‌نشین با مخاطرات بسیاری دست به گریبان بوده است؛

ورود ذرات ریز معلق به منطقه و تاثیرات منفی آن بر روی محیط زیست انسانی و همچنین محیط زیست طبیعی به یکی از چالش‌های اصلی این سرزمین تبدیل شده که خسارات بی‌شماری را به مردم و طبیعت تحمیل کرده است.

این در حالی است که به دلیل بی‌توجهی به شاخص‌ها و استانداردهای موجود، اسباب از بین رفتن سرمایه‌های اکولوژیکی زاگرس فراهم شده تا امروز شاهد سقوط منابع آب و خاک در کنار به خطر افتادن تنوع زیستی این ناحیه باشیم.

از سوی دیگر مدیریت ناکارآمد در حوزه های حساسی همچون مدیریت پسماند، استفاده از روش‌های منسوخ در جمع‌آوری، انتقال، دفع و دفن بهداشتی زباله‌های شهری، منابع آب و… شرایط را برای بروز مخاطرات جدی در حوزه محیط زیست انسانی به وجود آورده که در این ارتباط می‌توان به خطر افتادن آب‌های سطحی و زیرزمینی و همچنین از بین رفتن پایداری خاک اشاره کرد.

در این بین عقب‌نشینی گسترده جنگل‌های بلوط به دلایل مختلفی همچون گسترش کشاورزی ناپایدار، بروز انواع آفات، زوال و خشکیدگی و ذغال گیری در ابعاد وسیع در کنار فعالیت‌های عمرانی، صنعتی و معدنی به یکی از چالش‌های ملی تبدیل شده است، زیرا از بین رفتن پوشش جنگلی زاگرس در نهایت به پیکره زیستی تمام کشور آسیب خواهد زد.

زاگرس در انتظار نجات

سوال اساسی این است که راهکار اصلی کنترل و مقابله با این معضلات و مخاطرات چیست؟

بدون شک مطالعات اولویت اول است، برگزاری همایش‌های علمی و نشست‌های تخصصی و کاربردی با هدف نزدیک کردن جامعه علمی کشور به فضای اجرایی می‌تواند راه‌گشای بسیاری از مخاطرات پیش روی این سرزمین باشد.

البته بدیهی است که شکل و ساختار معمول همایش‌ها روزمره شده و کارائی لازم را ندارد.

اختصاص واقعی و موثر اعتبارات خاص به طرح‌ها و پروژه‌های تحقیقاتی و کاربردی بسیار راه‌گشاست.

پژوهشگران به مثابه پزشکان بایستی به بررسی علل بروز مخاطرات پرداخته و نتایج را در اختیار مدیران توانمند و کاربلد اجرایی بگذارند تا پروسه درمان شروع شود.

در این فرآیند معلوم است که هم کارشناسان و پژوهشگران و هم مدیران بایستی به کار خود مسلط بوده و متعهد باشند.

انجام فعالیت های سطحی و ابتدایی در کوتاه مدت همچون آرام بخشی است که موقتا درد را تسکین می‌دهد و این برای زاگرس نه تنها کافی نیست که آسیب‌زا است.

در این بین موضوع آموزش عمومی نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

دوره آزمون و خطا برای این سامان دیگر به پایان رسیده است، نسل جدید، کوتاهی و ضعف و ناتوانی در اجرای کار کارشناسی و حساب شده را بر نمی‌تابد.

در حالی که کشور های پیشرو امروزه از توسعه پایدار عبور و به زیست پایدار رسیده‌اند ما هنوز در راهروی تنگ و تاریک مابین سنت و مدرنیته گوشه دنجی را صاحب شده‌ایم…

حرکت و تلاشی باید تا فرصت باقیست قبل از اینکه پایان فرا رسد.

پایان‌پیام.