هکرها حساب بانکی چه کسانی را هک نمی‌کنند؟

فرمانده انتظامی فارس: باند هکرها با عنوان هکرهای میلیاردی شیراز دستگیر شدند. اعضای این باند به سرقت ۵۰۰۰ حساب بانکی و برداشت غیر مجاز ۲ میلیارد تومان در شیراز اعتراف کردند.

پایگاه خبری گلونی، محسن فراهانی: خبر فوق یک نکته‌ی ریز و مهم دارد. این که یک باند کلاهبرداری اینترنتی دستگیر شده‌اند به خودی خود خبر خوبی است؛ اما خیلی عجیب قابل تامل نیست. ولی این خبر یک جنبه‌ی دیگر هم دارد. در این مطلب می‌خواهیم به آن سوی این خبر بنگریم.

نکته‌ی جالب ماجرا این‌جاست که این‌قدر وضعیت اقتصادی بعضی از ما وخیم است، که این هکرهای نگون‌بخت برای برداشت ۲ میلیارد تومان ناقابل، مجبور شدند ۵۰۰۰ حساب بانکی را هک کنند.

تصور کنید. ساعت‌ها و روزها پشت لپ‌تاپ نشسته‌اند و پشت سر هم حساب‌ها را هک کردند. یک حساب هزار تومان، یک حساب دیگر دو هزار تومان و…

هکرها چه می‌کنند؟

می‌توان گفت خون دل‌ها خورده‌اند تا این دو میلیارد را جمع‌آوری کردند.

یعنی اگر بعضی از بانک‌ها طبق قانون خود، هزار تومان تا پنج هزار تومان را به اجبار ته حساب مشتری‌ها نگه می‌داشتند، هکرهای ما حتا همین دو میلیارد را هم نمی‌توانستند جمع کنند. واقعاً آن‌ها باید قدردان قوانین این بانک‌ها باشند.

نکته‌‌ای که ما قصد توجه به آن را داشتیم این بود که چه می‌شود که در یک کشور، مجموع مبالغ ۵۰۰۰ هزار حساب می‌شود ۲ میلیارد تومان و در همان کشور این مبلغ تنها پول ماشین عده‌ای است.

۲ میلیارد این روزها برای عده‌ای پولی به حساب نمی‌آید و قطعاً هستند افرادی که بیشتر از این‌ها در حساب بانکی خود موجودی دارند.

اما چرا هکرها حساب بانکی آن‌ها را هک نمی‌کنن؟ چرا هکرها هم گیر دادند به ما فقرا؟

هکرها حق دارند

اگر از ما بپرسید به هکرها حق می‌دهیم. وقتی مراجع قانونی به خود اجازه‌ی برخورد با میلیاردها را نمی‌دهند.

وقتی یک وزیر می‌گوید با بدهکاران کلان بانکی نباید برخورد قهرآمیز کرد و باید با آن‌ها راه آمد.

وقتی برادر و دختر و همسر فلان مقام مسئول خودش در بین مولتی میلیاردرهاست. به هکر بی‌نوا حق بدهید که جرات نکند از حساب آن‌ها چیزی برداشت کند.

ما چه می‌دانیم؟ شاید هکرها یک حساب را هک کردند و دیدند موجودی آن چند هزار میلیارد تومان است؛ اما با ترس و لرز سریع از سایت خارج شدند، لپ‌تاپ را خاموش کردند، از برق کشیدند، پرتابش کردند درون رودخانه‌ای جایی. خودشان هم چند هفته گم و گور شدند.

پایان پیام