کسی که میلیونها دلار ارز دولتی برای واردات کاغذ میگیرد، چه تفاوت تحصیلاتی با دیگران دارد؟ آن هم کسی که گویا وجود خارجی ندارد. به نظر شما دلیل این اختلاف طبقاتی همین رانتها نیست؟
پایگاه خبری گلونی؛ محسن فراهانی: حمید دیهیم، استاد اقتصاد دانشگاه تهران گفت: «فقرا ۴۰ درصد درآمدشان را صرف غذا میکنند، ثروتمندان ۱۰ درصد». با خواندن این خبر، ابتدا آدم با خودش فکر میکند ثروتمندان چهقدر انسانهای کم توقع و کم خرجی هستند. در آن سو هم فقرا چهقدر فکر شکم و خوردن و آشامیدن هستند. اما منظور این خبر چیز دیگری است.
تفاوتها
ثروتمندان به دلیل درآمد بالای خود، اگر گرانترین غذاها را هم بخورند، اگر در هفته چند بار به رستورانهای لاکچری بروند. باز هم کمتر از ۱۰ درصد درآمدشان صرف خوردن و آشامیدن میشود.
اما فقرا اگر هر شب املت و نیمرو بخورند، اگر سالی یک بار هم به رستوران و پیتزافروشی نروند. باز هم باید ۴۰ درصد درآمدشان صرف شود تا شکم خود و فرزندانشان را سیر کنتد.
چرا اختلاف طبقاتی؟
البته ما قصد نداریم به ثروتمندان خرده بگیریم.
آنها پول و ثروت دارند و میتوانند بخورند. نوش جانشان. ما که بخیل نیستیم.
حرف ما این است که چرا باید اینقدر اختلاف در یک جامعه وجود داشته باشد.
جامعهای که ادعای عدالت و برابری دارد. جامعهای که این همه مسئول تشنهی خدمت دارد.
یک حساب سرانگشتی
یک پرس غذا در بالای شهر صد هزار تومان است. شاید همان غذا در پایین شهر بیست هزار تومان باشد.
از طرفی بالاشهریها به مراتب بیشتر از پایین شهریها به رستوران میروند.
مواد خام برای پخت و پز در بالا شهر معمولاً بسیار گرانتر از همان مواد در پایین شهر است.
حالا با دانستن اطلاعات فوق حساب کنید این اختلاف طبقاتی چه قدر است که ثروتمندان تنها ده درصد و فقرا بیش از ۴۰ درصد درآمد خود را صرف غذا میکنند؟
اختلاف طبقاتی طبیعی
قطعاً مقداری اختلاف بین افراد یک جامعه طبیعی و معمول است.
بخت و اقبال و تلاش و تحصیلات و موقعیتهای مردم با هم متفاوت است و به همان میزان هم اختلاف طبیعی است.
اما این اختلاف چرا باید روزبهروز بیشتر و بیشتر شود؟
کسی که وام میلیاردی میگیرد چه برتری اجتماعی و ژنتیکی نسبت به دیگران دارد؟
کسی که میلیونها دلار ارز دولتی برای واردات کاغذ میگیرد، چه تفاوت تحصیلاتی با دیگران دارد؟
آن هم کسی که گویا وجود خارجی ندارد.
به نظر شما دلیل این اختلافات طبقاتی همین رانتها نیست؟
پایان پیام