حصیربافی در گیلان
به گزارش پایگاه خبری گَلوُنی: هنر ریسندگی و از جمله حصیربافی در گیلان از تنوع زیادی برخوردار است و جزو صنایع دستی مهم این استان به شمار می‌رود.
هنر حصیربافی در گیلان
فنون ریسندگی
ریسندگی و بافندگی از جمله صنایع دستی است که در گیلان سابقه و قدمت طولانی دارد. بافت انواع شال‌های ابریشمی و پشمی از رونق ویژه‌ای برخوردار بوده است.
دوختنی‌ها اغلب در فصول پاییز و زمستان زنان که فارغ از کار باغ و مزرعه بودند، در خانه انجام می‌شد.
انواع بافتنی از جمله حصیر، شال، لباس پشمی و ابریشمی، جوراب، دستکش و … بافته می‌شد. در لاهیجان محله‌ی شعرباف محله مرکز تولید بافتنی‌های ابریشمی بود.
انواع بافتنی‌ها
حصیربافی
(انواع مختلف: زیرانداز حصیری ـ سفره‌ی حصیری ـ کلاه حصیری ـ زنبیل حصیری) وریس (نوعی طناب از ساقه‌ی برنج)
طناب
(از کنف)
شال بافی
جوراب بافی
بامبو بافی
حصیربافی
حصیربافی یکی از صنایع بومی و سنتی گیلان است که با تلاش زنان سخت‌کوش روستایی تولید می گردید، حصیر در گذشته به عنوان زیرانداز مورد استفاده قرار می‌گرفت.
برخی از زنان با تولید آن منبع درآمدی برای خود کسب می‌کردند.
ابزار حصیربافی
دار افقی و چوبی
شونه (شانه چوبی)
چوب یا تخته که حصیرباف روی آن می‌نشیند.
کارد: جهت بریدن
مواد مورد استفاده در حصیربافی
کُلش: کاه و ساقه‌ی برنج
لی یا گالی: نوعی گیاه مردابی
سوف:نوعی گیاه مردابی
فن بافتن حصیر
برای بافتن حصیر، دار حصیر را با میخ‌های چوبی بر پا کرده، سپس دو چوب افقی را وسط تیرهای عمودی قرار می‌دهند و نخ‌های کنفی را دور تیرهای افقی می‌بندند.
بعد از آماده شدن دار حصیربافی سوف یا لی رادر میان نخ‌های کنف را یکی زیر و یکی رو رد می‌کنند و شانه می زنند.
بعد از بافتن حصیر، آن را از حصیر جدا می کنند سپس دور حاشثیه را با لی می‌بافند.
انواع نقوش در حصیر
نقش لوزی یا حلوایی
جفت جفت
گلدسته
کلاچی
تان خالی میان خالی
تان پور میان پر
کلاه‌ها و زنبیل‌ها و سفره‌های حصیری را اغلب مردان در فصول پاییز و زمستان که فصل بی کاری است در منزل انجام می‌دهند، ابزار کار سوزن و کارد است.
ویریس
نوعی طناب است که از ساقه‌ی برنج بافته می‌شود، در گذشته برای ساختمان سازی و یا چپربندی حصار از آن استفاده می کردند.
لافند (طناب)
از الیاف کنف تهیه می شد و کاربردهای مختلف داشت.
جودبافی
جود آویز حصیری است که در ایوان آویزان می کردند و در آن ظروف یا قابلمه و هندوانه و خربزه و کدو می گذاشتند.
جود از لی یا ساقه‌ی برنج بافته می شد، برای درست کردن ابتدا ساقه‌ی برنج را به صورت طناب می‌ریسیدند، سپس آن ها را به هم وصل کرده که انتهای آن به صورت دایره در می‌آمد.
پایان پیام