به گزارش پایگاه خبری گلونی، محمد درویش فعال محیط زیستی در یادداشتی نوشت: تا دلت بخواهد خبرهای ناامیدکننده، خشونت‌های بی‌دلیل، کینه‌ورزی و انتقام‌گیری را می‌توانی از لابه‌لای گوشی همراهت در شبکه‌های گوناگون اجتماعی گرفته تا تلویزیون منوتو و ایران اینترنشنال و حتی رسانه ملی خودمان دریافت کرد. فلان خطیب نماز جمعه می‌گوید: دنیا بداند ملت بزرگ ایران همیشه و در طول تاریخ صلح‌طلب بوده، به همسایگان خود تعدی نکرده و خواهان نابودی و مرگ هیچ کشور و ملتی نیست.
آنهایی که با کوبیدن بر طبل ایران‌هراسی در کاخ‌سفید و تل‌آویو می‌خواهند جهان را از ما بترسانند، کور خوانده‌اند! بلافاصله صدای جمعیت حاضر در تایید به گوش می‌رسد که فریاد می‌زنند: مرگ بر آمریکا، مرگ بر اسراییل، مرگ بر منافقین و آل‌سعود و مرگ بر …
به بد دیدن عادت ندارم
انگار همه خواسته یا ناخواسته داریم تو دل همدیگر را خالی کرده و به خویشتن می‌قبولانیم: امیدی نیست و خانه از پای‌بست ویران است. این وسط اگر بخواهی از امید سخن بگویی، بلافاصله می‌گویند: دیدی حتی به نماینده شورای شهر شیراز هم رحم نکردند! دیدی حتی تحمل مدارس طبیعت را هم ندارند! دیدی همچنان فعالان محیط‌زیست را بازداشت می‌کنند! دیدی نیروی انتظامی در یزد جلوی رکابزنی چند خانم محجبه را هم گرفت! دیدی اجازه کنسرت در فلان شهر را که مجوز داشت، فلان آقا نداد! دیدی …
پاسخم این است که دیدم! اما به بد دیدن عادت نکرده و همچنان می‌بینم هموطنان عزیزم در داروخانه و در همین دوربین مخفی دوقسمتی چه حماسه پرشوری از همدلی و همیاری می‌آفرینند؛ من دیدم رفتار آن کتابفروشی را که به خریدار گفت: از من کتاب نخر، برو داخل پاساژ و از فلان مغازه بخر، او محتاج‌تر است؛ اگر نداشت، من درخدمتم!
من دیدم آن پیرمرد مریوانی را که به رغم داشتن آسم، به دل آتش می‌زند تا جنگل‌های بلوط سرزمینش کمتر در آتش بسوزد؛ من شریف باجور را فراموش نمی‌کنم و آن سربازان، سرداران و افسرانی که در در حادثه تروریستی اهواز، به فکر نجات جان هموطنان خویش بودند نه خودشان …
این ملت ایران است
اتحاد، همدلی و مهرورزی خود را محافظت کرده و بکوشیم در کنار توجه به خبرهای بد، خبرهای خوب را هم ببینیم و به اشتراک نهیم. باید در برابر سندرم شکنجه خاموش ایستادگی کرد و تسلیم سیاه‌نمایی‌ها نشد. آینده این کشور و ملت روشن است و دروغگوی قلدری به نام ترامپ در کاخ سفید و همتایان تمامیت‌خواهش در داخل کشور، هرگز نمی‌توانند این کشور را سومالی، لیبی یا سوریه کنند.
پایان پیام