قانون۵۵-۳۸-۷ آلبرت محرابیان در زمینه زبان بدن بسیار معروف است، افسانه‌ای که او در کتاب پیام های خاموش رد می‌کند.
به گزارش پایگاه خبری گلونی، آلبرت محرابیان، دانشمند روان‌شناس ایرانی، در خانواده‌ای ارمنی در ایران به دنیا آمد.
او پس از مهاجرت به آمریکا، سال‌ها در دانشگاه UCLA کالیفرنیا، به تدریس روان‌شناسی پرداخت و مطالعات و تحقیقات زیادی در این زمینه انجام داد که جدا از مقالات دانشگاهی در حوزه مذاکره و ارتباطات غیرکلامی و زبان بدن، در قالب کتاب‌های عمومی هم منتشر شده‌اند.
آنچه که آلبرت محرابیان درباره پیام‌های متناقض احساسات و حالات افراد یافته است در سمینارهای ارتباطات انسانی در سراسر جهان نقل شده است.
قانون۵۵-۳۸-۷ آلبرت محرابیان که در کتاب پیام های خاموش ذکر کرده، در زمینه زبان بدن بسیار معروف است.
همان که می‌گوید در یک ارتباط ما تنها ۷ درصد از زبان گفتار استفاده می‌کنیم. ۳۸ درصد از اطلاعات بوسیله تن صدا و ۵۵ درصد پیام توسط زبان بدن رد و بدل می‌شود.
بر طبق این قانون که البته آلبرت محرابیان آن را سوءبرداشت می‌داند، اگر شما یک فیلم خارجی را بدون دوبله یا زیرنویس ببینید، باید بتوانید ۹۳% از داستان را با توجه به تن صداها و سیگنال‌های غیرزبانی بفهمید.
مطالعات محرابیان، از بحث بین یک زوج در مورد عشق و محبت و دوست داشتن، به رابطه تمام انسان‌ها در محیط خانه و کسب و کار کشیده شد.
و این مسئله چنان به شدت فراگیر شد که وی مجبور شد در سایت خود در این زمینه توضیح دهد و با ارجاع به متن کتابش تاکید کند که حرف‌هایش، بد فهمیده شده و مورد سوء برداشت قرار گرفته است.
پیام در حال انتقال
محرابیان با ارجاع دادن به کتاب پیام های خاموش خود، تاکید می‌کند که مطالعات او در مورد زبان بدن و علائم غیرکلامی تنها زمانی کاربرد دارد که «دوست داشتن و دوست نداشتن» توسط پیام در حال انتقال باشد و در غیر این صورت، تحقیقات او مصداقی نخواهد داشت.
به عبارت دیگر شاید زبان بدن دختر و پسری که در یک کافی‌شاپ در حال ابراز محبت به یکدیگر هستند، بسیار مهم بوده و از مصادیق این قانون ۷-۳۸-۵۵ محسوب شود، اما در مذاکره دو سیاستمدار یا دو مدیر ارشد در دو سازمان، تاکید بیش از حد بر زبان بدن صرفاً با استناد به این تحقیق، تعبیری نادرست و گمراه کننده است.
او در واقع در پژوهش خود پیام‌هایی را که هم‌خوانی احساسی دارند با پیام‌هایی مقایسه کرده بود که هم‌خوانی احساسی ندارند.
این نظریه در زمانی صادق است که افراد برای بیان احساسات و نگرش خود راجع به چیزی صحبت می‌کنند، نه هر موضوعی.
هدف محرابیان این بود که ثابت کند در چنین شرایطی وقتی که کلمات و حروف به دلایلی، واضح بیان نمی‌شوند؛ ما شروع می‌کنیم به نتیجه‌گیری از حالات و حرکات و رفتار افراد.
پیام های خاموش
درست است که ارتباط برقرار کردن با زبان بدن و تناژ مناسب صدا می‌تواند خیلی موثرتر از استفاده از کلمات به تنهایی باشد اما اگر فقط این دو نکته یعنی تن صدا و زبان بدن مهم‌تر بودند، دیگر نیازی به یادگرفتن زبان‌های جدید در دنیا نبود.
کارول گومن می‌گوید: «آلبرت محرابیان، هرگز هیچ جا نگفت که شما اگر یک فیلم خارجی دوبله نشده را ببینید فقط با اتکا به زبان بدن و علائم غیرکلامی می‌توانید ۹۳٪ ماجرا را به صورت کامل بفهمید!
بسیاری از کسانی که امروز با آنها گفتگو می‌کنیم، دنیا و تصورات و انتظارات‌شان، تقریباً در همان حدود از ما دور است.»
به‌طور خلاصه محرابیان در تحقیقات خود به دو نتیجه رسیده است:
اول این‌که در واقع سه عنصر در هر گونه ارتباط چهره به چهره وجود دارد: کلام، تن صدا و رفتار غیرکلامی.
دوم، عناصر غیرکلامی خصوصا برای برقراری ارتباط احساسات و نگرش مهم است، به ویژه هنگامی که آنها ناهم‌خوان هستند.
اگر کلمات با لحن و رفتار غیرکلامی مخالف باشد، مردم به باور، آهنگ کلام و رفتار غیرکلامی تمایل دارند.
کتاب بخوانیم.
با تشکر از سایت متمم
پایان پیام