گزارش تصویری از موزه آبگینه و سفال تهران.
پایگاه خبری گلونی، آرشین ساکی: این‌جا عمارت احمد خانِ قوام است. فرزند خلف میرزا ابراهیم معتمدالسلطنه و طاووس خانم.
پشت به عمارت نشسته‌ام و آسمان را در رنگ و لعابی خواستنی‌تر از همیشه تماشا می‌کنم. نفس می‌کشم و با هر نفس هوای تازه را در شش‌هایم فرو می‌کنم.
همه چیز آماده است تا غرق شوم در رویای همیشگی‌ام. سفر در زمان. داخل عمارت می‌شوم و تاریخ را چون چای گرمی در خنکای پاییزی می‌نوشم و سرمست می‌شوم. نه در کسوت رجل سیاسی‌ام، نه خدم و حشم و نه زنی صاحب منصب در دهه سی خورشیدی. خودم هستم.
زنی لاغر اندام با موهای ریخته روی شانه‌اش پشت یکی از پنجره‌ها نشسته و روزنامه می‌خواند. از صدای پای من سرش را برمی‌گرداند.
میانسال است، با صورتی استخوانی که نمی‌دانم از چه حادثه‌ای چنین پریشان شده. به گمانم از نسوان خانه است. طرفم می‌آید و دستم را در دست‌های سردش می‌گیرد.
می‌دانید؟ ارواح مشتاقان‌شان را خوب می‌شناسند. پا به پای زن در عمارت می‌گردم. نه من حرفی می‌زنم نه او، فقط اشیا هستند که با زبان بی‌زبانی برایم قصه‌ی آدم‌های خانه را روایت می‌کنند و من گوش جان می‌سپارم به جیر‌جیر پله‌های چوبی و صدای باد که در آغوش پرده‌ها می‌پیچد.
زمین و هوا، آجرها، درها و پنجره‌ها همگی وارث پیشینه‌ی ساکنان خانه هستند. وارث شوقی وصف نشدنی، غصه‌ای عمیق، ترسی غیرقابل تحمل و یا حتی عشقی شورانگیز و جنون‌آور… وارث رازهای سر به مهر و حرف‌های مگوی ساکنین خانه… و حالا این منم که گوشه‌ای از تاریخ مبهوت اسرار این خانه شده‌ام و راز نگهدارش…
خیابان سی تیر و موزه آبگینه و سفال
آن‌چه خواندید مختصر شرحی بود از توصیف حال تاریخ‌زده‌ام در بازدید از خیابان سی تیر و مموزه آبگینه و سفال تهران.
حتما شما هم این روزها از دوستان و آشنایان‌تان تعریف خیابان سی تیر و کافه ون‌های هیجان‌انگیزش را شنیده‌اید. خیابانی شلوغ با مجموعه‌ای از خوراکی‌های خوشمزه که رنگ‌و‌رو و کاربری خیابان را تغییری اساسی داده و از آن پاتوقی ساخته برای همه کسانی که گشت‌و‌گذار در محله‌های قدیمی را به پیاده‌‌روهای پر زرق و برق بالای شهر ترجیح می‌دهند.
اگر در فکرتان هست که به این خیابان سری بزنید (که من پیشنهاد می‌کنم بزنید)، بازدید از موزه آبگینه و سفال را حتما در گوشه‌ای از برنامه‌تان بگنجانید و لذتش را ببرید.
علاوه بر اشیای باستانی که از نقاط مختلف کشور در این موزه گردآوری شده و قدمتی چند هزار ساله دارند، معماری جالب و منحصر به فرد این عمارت بر زیبایی‌اش افزوده است.
عمارتی با آجرهای قدیمی در باغی ۷۰۰۰ متری و باصفا، درختان کهنسال و یک حوض قدیمی وسط آن که این عمارت از سال ۱۳۰۰ تا ۱۳۳۰ خورشیدی محل سکونت و محل کار قوام‌السلطنه بوده است. ساختمان موزه دو طبقه است و از پنج تالار ساخته شده است. بین طبقات پلکانی چوبی به سبک روسی طراحی شده که زیبایی خاصی به فضای داخلی بخشیده است. سقف و ستون‌های مزین به گچبری‌ها و آینه کاری‌های قدیمی هر کدام پر از قصه و روایت است. درب و پنجره‌های منبت کاری شده گواه خوبی بر هنر دست ایرانیان است.
کاربری ساختمان موزه آبگینه و سفال
ساختمان موزه علاوه بر این‌که خانه قوام‌السلطنه بوده، کاربری‌های دیگری چون سفارت مصر، افعانستان و بانک نیز داشته است. به همین جهت خود ساختمان نیز اثری تاریخی است که دیدنش خالی از لطف نیست.
معماری داخلی این موزه بر عهده معماری صاحب نام اتریشی بوده که وی برای طراحی موزه از آثار تاریخی ایران مانند کاخ تچر، ستون‌های تخت جمشید، قوس‌های صفوی و کعبه زرتشت الهام گرفته است.
همین ویترین‌های منحصر به فرد که در طراحی تالارها و برای تعبیه اشیا طراحی شده و زیبایی آن‌ها را دو چندان کرده، سبب شده این موزه به یکی از پر بازدیدترین موزه‌های شهر تهران تبدیل شود که سالانه تعداد قابل توجهی توریست به آن مراجعه می‌کنند.
البته قدمت و زیبایی اشیای باستانی را نیز نمی‌توان نادیده گرفت.
به تازگی استفاده از ظروف سفالی دوباره مورد توجه قرار گرفته است. پس اگر سبک و سیاق سلیقه شما هم در این مایه هاست دیدن سفال‌های تزیینی و مصرفی، پیاله‌ها و پارچ‌های شیشه‌ای، عطردان‌ها و گلاب‌های قدیمی را از دست ندهید.
راه‌های دسترسی به خیابان بسیار راحت است و موزه آبگینه و سفال هم در ابتدای خیابان قرار دارد.
پایان پیام