بعد از خبرهای گرانی، این بار نوبت به گرانی رنگ رسیده است.
پایگاه خبری گلونی، آرشین ساکی: رنگ و محصولات وابسته ۶۰ درصد گران شد.
این هم یک تیتر خبری دیگر شبیه تیترهایی که این روزها به کرات شنیده می‌شود. حالا نوبت رنگ و رزین و محصولات مشابه است.
وقتی خبر را خواندم، صرف نظر از ترس گرانی، یک چیزی برایم خنده‌دار بود و آن درصد افزایش حقوق کارگران و کارمندان بود که امسال چقدر بحث و جلسه سر آن برگزار شد. چقدر گفت‌و‌گو شد تا بالاخره تصمیم نهایی گرفته شد. حالا آن درصد افزایش حقوق در بین این گرانی‌ها گم که هیچ بهتر است بگویم محو شده است.
دلیل این بی‌توجهی‌ها واقعا چیست نمی‌دانم؟
دلایلی که برای گرانی‌ها مطرح می‌شود اغلب منطقی به نظر می‌رسد. برای رنگ هم همین‌طور. علت قیمت بالای ارز عنوان شده ولی فشار این گران از چند طرف باید به مردم وارد شود؟
باور کنید درکش خیلی خیلی ساده است. حتی یک دانش آموز دبستانی هم می‌تواند نتیجه بگیرد وقتی همه‌ی اقلام مصرفی از ضروری تا غیرضروری و لوکس گران شده و حقوق مردم یا قطع شده یا ارزشش پایین آمده زندگی کردن بسیار سخت و پیچیده خواهد شد.
در عجبم که مسئولین به این موضوع‌ها فکر نمی‌کنند؟ مگر همین دم انتخابات نبود هر مقام حکومتی سعی داشت خودش را شبیه این مردم عادی نشان دهد آیا واقعا مسئولین هم در چنین شرایطی زندگی می‌کنند؟
قیمت نان برای آن‌ها هم بسته به قیمت ارز بالا می‌رود؟
گرانی رنگ زندگی مردم
وضعیت معیشت ما روز به روز وخیم‌تر می‌شود و به همین اندازه عده‌ای بی‌خیال‌تر می‌شوند.
در شرایط ایجاد شده قیمت برخی کالاها واقعا بالا رفته ولی برخی دیگر از فروشنده‌ها فقط از شوک ایجاد شده استفاده کرده‌اند.
هر کشوری سیاست‌های خاص خودش را دارد. اگر قرار است طوری در عرصه بین‌المللی باشیم که روابط‌مان با بسیاری از کشورها کدر باشد پس حداقل باید وابستگی‌ها را قطع کنیم نیازهایی که قرار است از بیرون تامین شود، در داخل کشور با رونق تولیدات داخلی فراهم کنیم.
نمی‌شود که هیچ راهی نباشد و دست روی دست بگذاریم تا فقیر و فقیرتر شویم. تا حد امکان مواد مورد نیاز را تولید کنیم و برای کالاهای وارداتی ضرورت بگذاریم. اگر واقعا حل کردن این مشکل در دستور کار قرار بگیرد می‌توان آن را کنترل کرد و دست کم از حاد‌تر شدن آن جلوگیری کرد.
پایان پیام