زلزله کرمانشاه همه ایران را لرزاند

شامگاه ۲۱ آبان سال ۹۶ زلزله‌ای به بزرگی ۷/۳ ریشتر شهرهای از‌گله و سرپل ذهاب در استان کرمانشاه را لرزاند. زلزله کرمانشاه قلب همه ایران را لرزاند.

پایگاه خبری گلونی، سمیه باقری حسن‌کیاده: تا بوده همین بوده! ما با گردش زمین چرخیده‌ایم و با لرزش‌اش لرزیده‌ایم. با مهرش همراه بوده‌ایم و با خشمش نیز.

این قانون هستی است که زمین بچرخد تا وقتی خدا بخواهد و این حق طبیعی زمین است که گاهی تکانی بخورد تا زنده بماند؛ او هم همچون ساکنانش برای حیات باید تلاش کند.

اما در هیچ جای هستی قانونی نداریم که هر بار این زمین تکان خورد، خانه‌ها ویران شوند و آدم‌ها بی‌جان.

شامگاه ۲۱ آبان سال ۹۶ زلزله‌ای به بزرگی ۷/۳ ریشتر بخش‌های غربی استان کرمانشاه یا بهتر بگویم شهرهای از‌گله و سرپل ذهاب را لرزاند؛ لرزشی که تا پایتخت هم رسید و هم مردم هم شاید مسئولین را تکان داد.

و بعد در خبر‌هایی که می‌آمد سخن از این بود که در شهری که به دریا راه ندارد مسئولین خانه روی آب ساخته‌اند. در شهری که می‌دانند گسل‌هایش کجاست دقیقا خانه روی گسل ساخته‌اند.

محسن رشیدی عکاسی است که بلافاصله پس از زلزله به مناطق زلزله زده می‌رسد.

بخوانیم روایت او از زلزله را در عکس‌هایی که به تازگی منتشر کرده است.

اولین نیروهای امدادی که به شهر رسیدند ارتشی‌ها بودند که پیش از طلوع آفتاب کار امداد رسانی را آغاز کردند.

در این عکس نیروهای نظامی ارتش با ابتدایی‌ترین وسایل مشغول آواربرداری از خانه‌ای هستند که کاملا نشست کرده‌ است، به امید زنده پیدا کردن یک هموطن.

آفتاب همیشه حیات‌بخش است، حتی وقتی در شهری زلزله زده طلوع می‌کند. طلوعی که اولین دستگاه لودر را به شهری ویران می‌رساند قطعا بیشتر حیات می‌بخشد. این لودر هم به گفته محسن رشیدی به همت ارتش و هلال احمر به سرپل ذهاب رسید.

مادران این سرزمین داغ بسیار دیده‌اند. مادران کُرد اما روله روله می‌کنند و خاک بر سر می‌ریزند از لحظه زلزله تا به امروز.

آقای رشیدی می‌گوید که در آیین مردمان غیور کُرد، خاک بر سر ریختن هنگام سوگواری نشانه طلب مرگ است جهت همراهی عزیز از دست رفته.

مردان همیشه تکیه‌گاه هستند، حتی اگر خودشان دیواری برای تکیه دادن نداشته باشند.

روز بعد از زلزله است و سرمای پاییزی بیشتر از همیشه خودنمایی می‌کند. مردان برای یافتن پتو و هرچه که بتواند بازماندگان را از سرما حفظ کند، با دست خالی آوار‌ها را کنار می‌زنند.

مادرم می‌گوید مرگ پدر و مادر برای فرزندان‌شان ارث است، خدا داغ فرزند نصیب هیچ پدر و مادری نکند؛ آمین.

اما زلزله کرمانشاه پدر و مادر سوگوار زیاد داشته است.

آقای رشیدی می‌گوید: این دو زن و مرد سالخورده، در مقابل ویرانه‌های منزل فرزند از دست رفته‌شان مویه می‌کردند و‌ بر سر و سینه می‌زدند. یک سرباز ارتشی هم کلاه‌اش را به زن داده بود تا که کمی کمتر از سرمای صبح بلرزد.

۲۲ آبان ۹۶ بود و هنوز ۲۴ ساعت از زلزله کرمانشاه نگذشته بود و «به دلیل بحرانی بودن شرایط و کم بودن تجهیزات، عملیات زنده‌یابی به کندی پیش می‌رفت.» این‌ها را عکاس این عکس می‌گوید.

و مسکن نامهربان مهر، که عموما اثری از نماهای بیرونی‌اش باقی نمانده است. مسکنی که برای خانه‌دار کردن قشر کم درآمد جامعه در دوران دولت نهم و دهم در سرتاسر کشور ساخته شد و جز بی‌مهری ارمغانی نداشت.

یک سال است که دیوارهای سرپل ذهاب و از‌گله و روستاهای اطراف‌شان ریخته است و بلند نشده است.

شانه‌های دیوار ریخته را باید گرفت و همت کرد تا دوباره سرِ پا شود؛ همتی که از مردم بیشتر دیدیم تا مسئولین.

پایان پیام