سبک نوازندگی تنبک لری و ویژگی‌های آن
به گزارش پایگاه خبری گلونی، در کتاب فرهنگ واژه موسیقی لرستان (امین ماسوری- سوره مهر) درباره سبک نوازندگی تنبک لری و ویژگی‌های آن آمده است:
تومک tomak
در گویش لری ساز «تنبک» را «تومک» گویند. این ساز یک چوب استوانه‌ای شکل است که درون خالی است و بر دهانه بزرگ تر آن پوست میاندازند.
به طور عمده در لرستان پوست «تمبک» را نازک می‌گیرند و به روال معمول در ساخت آن از پوست بز یا میش استفاده می‌کنند. ساختمان و شکل ظاهری تنبک لری با تمبک‌های موسیقی میهنی چندان تفاوتی ندارد و فقط در اندازه دارای تفاوت‌هایی هستند.
تنبک لری معمولأ صدایی زیر دارد و نوازندگان محلی برای نواختن قسمت تم (مرکزی) با پنجه دست آن را می‌نوازند بدین گونه که در اجرای تم، پوست را محکم با کف دست اجرا می‌کنند.
نوازندگان محلی برای اجرای ریز، برعکس نوازندگان ملی که از مچ و انگشت کوچک و دیگر انگشتان ریز را آغاز می کنند، اینان از انگشت اشاره و وسطی و بنصر و خنصر ریز می‌گیرند.
سبک نوازندگی تنبک لری و ویژگی‌های آن
در موسیقی لرستان «تمبک» بیشترین همراهی را با کمانچه دارد. جنس چوب یا از توت است یا گردو یا ون. در روزگار گذشته به جای چوب، بدنه «تمبک» را نیز از فلز می‌ساخته‌اند ولی امروزه به ندرت از «تمبک» بدنه فلزی استفاده می‌شود. تنبک لری در کل ساختار بسیار ساده‌ای دارد.
از آنجا که «تمبک» در مراسم شادی و جشن و سرور مورد استفاده قرار می‌گیرد برخی نوازندگان محلی یک سوراخ در دهانه بزرگ و یک سوراخ در دهانه کوچک ایجاد کرده و مانند دهل تسمه‌ای به تمبک متصل کرده و آن را بر شانه‌شان آویزان می‌کنند و در حال حرکت و یا ایستاده به نواختن می‌پردازند.
بر خلاف نوشته استاد محمدرضا درویشی در دایره المعارف سازهای ایران، بخش مربوط به سازهای کوبه‌ای لرستان، تا جایی که دامنه تحقیقات نگارنده پیش رفت، هیچ گونه مدرک مستندی مبنی بر اینکه در گذشته نوازندگان لرستان از به جای تمبک از «دایره» استفاده می‌نموده‌اند، یافت نشد.
تمبک» لرستان به طور معمول از قسمت‌های: دم گپ (دهانه بزرگ)، دم کوچک (دهانه کوچک)، پوس (پوست)، واخو (واخوان)، قری یا تنه گپ (تته بزرگ)، مل (گردن،
ته کوچک یا تفیر) تشکیل می‌شود.
پایان پیام
کد خبر : 104622 ساعت خبر : 1:52 ب.ظ