وجه تسمیه شهر ایذه و تاریخ این شهر

وجه تسمیه شهر ایذه و تاریخ این شهر

به گزارش پایگاه خبری گلونی: در کتاب وجه تسمیه شهرهای ایران، (نشر میعاد) پژوهش و نگارش: حسین توکلی مقدم آمده است:

شهر ایذه واقع در ۴۹ و ۵۲ طول شرقی و ۳۱ و ۵۱ عرض شمالی

در ۲۰۶ کیلومتری شمال شرقی اهواز (مرکز استان خوزستان)

با آب و هوای نسبتا سرد و حدود ۶۴۰۷۲ نفر جمعیت.

مهمترین اثر باستانی ایذه نقش‌های مختلفی است که شرح آنها با خط میخی و دیگر خطوط نوشته شده است.

وجه تسمیه شهر ایذه

ایذه از قدیمی‌ترین شهرهای ایران است و بر حسب نقل منابع مختلف تاریخی، قدمت آن به دوره تمدن عیلامی می‌رسد و از شهرهای آباد و پر سکنه عیلام بوده و شهر تاریخی «اَنشان» یا «انزان» یا «آنزان» در همین ناحیه «ایذه» قرار داشته است.

این شهر، هنگامی که در دوره فتوح عرب‌ها به دست عبدالله‌بن حامد (۵۹ ق) از سرداران ابوموسی اشعری گشوده شد، از آن به بعد با تلفظ و کتابت عربی «ایذج» خوانده شد. یاقوت در معجم‌البلدان از ایذه به‌عنوان مهمترین شهر خوزستان یاد می‌کند.

ایذه که در قرن ۷ ه‍، تختگاه امرای فضلویه بوده، نام آن نیز به «مال امیر» (مالمیر) تغییر یافت و در سال ۱۳۱۴ ش، به پیشنهاد هیات وزیران نام «ایذه» بر آن نهاده شد.

پس ایذه را می‌توان معرّب و تحریف شده «انزان» در طول سده‌های متمادی دانست.

پایان پیام