به گزارش پایگاه خبری گلونی: صنایع دستی ایران تنوع بسیار زیادی دارد و به گروه های مختلفی تقسیم می‌شود.
صنایع دستی ایران به طور کلی شامل بیست گروه است که بر اساس یک تقسیم بندی می‌توان آن‌ها را در سه گروه زیر جای داد:
صنایع دستی هنری
به آن گروه از فرآورده‌هایی اطلاق می‌شود که دارای جنبه‌های هنری قومی بوده و در اکثر مواقع موارد مصرف چندانی ندارند مانند مینیاتور، طلاکوب و..
صنایع دستی هنری_مصرفی
معمولأ به آن گروه از فرآورده‌هایی اطلاق می‌شودکه ضمن برخورداری از ارزشهای هنری دارای جنبه‌های مصرفی نیز هستند. نظیر قالی، گلیم، جاجیم ، مصنوعات شیشه‌ای و..
صنایع دستی مصرفی
معمولأ به آن دسته از محصولاتی اطلاق می‌شود که دارای ارزش هنری بسیار ناچیز بوده ولی جنبه‌های مصرفی قوی دارد مثل انواع سفال و سرامیک، انواع بافتنی‌ها، لباس‌های محلی و مصنوعات حصیری و..
نقش و کارکردهای اصلی صنایع دستی ایران
صنایع دستی ایران اثرات قابل ملاحظه‌ای در برطرف نمودن و یا تخفیف و تعدیل مسایل اجتماعی و توسعه اقتصادی دارد.
مهمترین تأثیرات آن از نظر اقتصادی و اجتماعی را می‌توان در مقوله‌های زیر جستجو نمود:
ایجاد اشتغال مولد و درآمد برای گروه‌هایی از افراد در شهرها که دارای ذوق و هنر بوده و مایلند تا با پرداختن به یکی از رشته‌های صنایع دستی از این رهگذر امرار معاش کنند.
ایجاد اشتغال جنبی و درآمد مکمل برای روستائیان و خانواده‌شان در فاصله زمانی بین کاشت و داشت محصول و نیز در اوقات فراغت از فعالیت‌های کشاورزی.
جلوگیری از مهاجرت‌های بی‌رویه به شهرها و کاهش میزان وابستگی به خارج و تأمین استقلال اقتصادی.
تقویت روحیه ابتکار در افراد و امکان بکارگیری از ذوق و خلاقیت‌های فردی در امر تولید انواع محصولات صنایع دستی به عنوان ارزنده‌ترین هنر کاربردی کشورمان.
توسعه صادرات غیرنفتی و تامین بخشی از درآمد ارزی موردنیاز.
معرفی و حفظ ارزشهای فرهنگی، آداب و روسوم دیرینه و اصالت‌های موجود در جامعه.
زمینه‌سازی برای ایجاد صنعت مستقل و غیر وابسته کشور.
صنایع دستی ایران را باید به عنوان یک رشته مکمل درامور اجتماعی و اقتصادی مورد حمایت و تقویت قرار داد.
تامین اشتغال و تعادل بخشی بازار کار
یکی از مهمترین معضلات کنونی کشور مسئله اشتغال است. به منظور ایجاد اشتغال نیاز به سرمایه‌گذاری است ؛
بر اساس مطالعات صورت گرفته برای ایجاد هر شغل در بخش صنعت بین ۱۶۰ تا ۳۰۰ میلیون ریال سرمایه نیاز است.
میزان سرمایه مورد نیاز برای فعالیت‌های صنایع دستی به خوبی نشان می‌دهد که سرمایه مورد نیاز این بخش بسیار کمتر از سرانه مورد نیاز سایر بخش‌هاست.
در حقیقت فعالیت‌های صنایع دستی ایران به دلیل اتکا به ذوق و سلیقه و نیروی انسانی نیاز چندانی به سرمایه نقدی نداشته و می‌توان با سرمایه کم نسبت به ایجاد اشتغال در این بخش اقدام نمود.
از سوی دیگر حرکت نیروی کار به سمت بخش خدمات سبب ایجاد فعالیت‌های کاذب می‌شود.
درحالی‌که جذب این نیروی کار توسط بخش صنایع دستی نه تنها موجب تعادل بخشیدن به سایر بخش‌ها می‌شود بلکه از ایجاد شغل‌های کاذب جلوگیری می‌کند.
به دلیل ماهیت تولیدی بودن تاثیر قابل توجهی بر اشتغال‌زایی غیر مستقیم دارد.
منبع: واحد آموزش و پژوهش صدا و سیمای مرکز کیش. پژوهشگر: محمد جاسم پور
پایان پیام