چرا نباید از آلودگی هوا درس گرفت؟
پایگاه خبری گلونی؛ نگار فیضآبادی: فصل سرد سال که از راه میرسد، سروکله آلودگی هوا هم پیدا میشود.
البته یک سری طرحهایی مثل طرح «کاهش» و جملاتی مثل «دود بدرود» هم همراه آلودگی هوا میآیند.
متاسفانه، ما تأثیر جملات شعاری و… را الآن متوجه نمیشویم و باید به مسئولان فرصت بدهیم تا طرحهایشان حسابی جا بیفتد. لطفاً فستفودی فکر نکنید و به مسئولان، فرصت بدهید.
چقدر از فجایع آلودگی هوا درس گرفتهایم؟
تیتر یکی از خبرها نظرمان را جلب کرد. اینکه «چقدر از فجایع آلودگی هوا درس گرفتهایم؟».
سؤال اصلی این است که آیا باید از آلودگی هوا درس بگیریم؟
مگر غیرازاین است که انسان بهطور طبیعی، منافع اقتصادی کوتاهمدت را به عوارض درازمدت، ترجیح میدهد؟
با این حساب، درس گرفتن ندارد دیگر. خانه پرش این است که مسئولان، مدرسهها را تعطیل میکنند.
یک شیرینی کار راهانداز
همینالان یک سری کارخانه و صنایع آلاینده هستند که جریمه هم میشوند.
شاید هم دو سه روزی، کارخانهشان پلمپ بشود اما چون بلدند از راه دوربرگردان، قانون را بپیچانند و شیرینیاش را خشکه حساب میکنند، پس با یک مجلس شیرینی خوران توسط طرفین، کارخانه با آلایندگی بیشتر، به کار خودش ادامه میدهد.
این شیرینیها واقعاً کارکرد خوبی دارند. کمک میکنند چرخدندههای کارخانهها از کار نیفتد و یک سری افراد هم بیکار نشوند.
چرا نباید از آلودگی هوا درس گرفت؟
در طرح «کاهش»، قرار است «خودروهای فاقد معاینه فنی، بر اساس قانون، باید ۵۰ هزار تومان به ازای هرروزی که ترددشان از سوی دوربینها ثبتشده، جریمه پرداخت کنند».
حالا ممکن است یک نفر، ماشین آلایندهاش به جانش بسته باشد و بخواهد هرروز ۵۰ هزار تومان هم جریمه بدهد. حالا باید بپرسیم قانون برای این افراد، چه تدبیری دارد؟
امیدواریم حکایت همان «چاردیواری اختیاری»، نشود و صاحبان خودروهای آلاینده نگویند « ماشین خودمه، پولشو میدم، تردد میخرم»!
پایان پیام