مسعود فراستی بازنده شد یا آرش ظلی پور؟
پایگاه خبری گلونی، انوشه میرمجلسی: ما به عنوان مخاطب از رسانه‌ها انتظاراتی داریم که لزوما با آنچه مدیران و برنامه‌ریزان در ذهن دارند هم‌راستا نیست.
ما انتظار داریم رسانه پویا و دقیق باشد. در بیان مسائل روز از جامعه عقب نباشد و آنچه می‌گوید یک ربط حتی کم‌رمقی با دغدغه‌هایمان داشته باشد.
اما در مقابل چیزی عایدمان می‌شود که هیچ ربطی به این رویاها ندارد. رسانه‌ای که اغلب قدرت را در قلدری تعریف می‌کند.
لحن و کلام برخی گویندگانش برای ابتدایی‌ترین مسایل پرخاشگرانه است و چنین تصوری را در مخاطب ایجاد می‌کند که اگر قلدر نباشی، حرفت خریدار ندارد.
در چند ماه گذشته موارد متعددی رخ داده و متاسفانه تلویزیون در این موارد بارها باخته است.
در شرایطی که کارشناسان حوزه ارتباطات از مرجعیت رسانه‌ای و اعتماد به رسانه‌ها حرف می‌زنند، تلویزیون مدام کارت زرد می‌گیرد.
مسعود فراستی بازنده شد یا آرش ظلی پور؟
درگیری لفظی بین مسعود فراستی و آرش ظلی پور
در شرایطی که روانشناسان از خشم نهفته در جامعه ابراز نگرانی می‌کنند، تلویزیون حتی در معمولی‌ترین برنامه‌ها نیز خشم را ترویج می‌کند؛ گاه در کلام و گاه در رفتار توام با بی‌احترامی.
از سریال‌های تلویزیونی حرفی نمی‌زنیم که نقدهای بسیاری در این سالها به محتوای آنها وارد شد و کسی حتی برای بهبودش پیش‌قدم نشد.
مورد اخیر در شبکه شما رخ داد. مجری برنامه با تکبر و گردن افراشته و احتمالا در تصورات ذهنی‌اش، مهمان برنامه را به چالش می‌کشد.
جملات را ردیف می‌کند و به اصطلاح مجریانی از این دست، مهمان را گوشه رینگ می‌گذارد.
نتیجه اما آن‌طور پیش نمی‌رود که پیش‌بینی می‌کرد. مهمان با سابقه و حرفه‌ای، نه رکب می‌خورد نه گوشه رینگ دست و پا می‌زند.
مهمان شان خودش را می‌شناسد و شان پایین میزبان را به سادگی به او یادآور می‌شود.
استودیو را ترک می‌کند و مجری را با خنده‌های عصبی و نفس‌گیری‌های اشتباه و زبان بدنی که نشان از استیصال دارد، تنها می‌گذارد.
بازنده این گفتگوی سطح پایین رسانه است نه مجری. رسانه‌ای که اصراری به اصول حرفه‌ای ندارد و در عوض مشغول کپی‌کاری و رقابت کم‌جان با رسانه‌های خارجی است.
رسانه‌ای که حتی برای کپی‌کردن به بافت و ساختار اجتماعی ایران توجه نمی‌کند و لحن صریح داوران خارجی را عینا در یک برنامه آشپزی ایرانی پیاده‌سازی می‌کند و نتیجه افتضاحی است که به عذرخواهی برنامه‌سازان منجر می‌شود.
یا در همین برنامه «شبکه شما»، مجری به سبک هاردتاک‌های خارجی سعی می‌کند مهمان را چنان تحت فشار قرار دهد که به قول خود مجری «گفتمان شکل بگیرد» که کاش یک نفر به این مجری پرادعا می‌گفت «گفتمان» با «گفتوگو» زمین تا آسمان تفاوت دارد.
رفتار امروز فراستی برای ترک استودیو مشابه رفتار مخاطبانی است که از کارت زرد دادن‌های متعدد خسته‌اند و به ناچار رسانه‌شان را عوض می‌کنند.
وقتی ارتباط برقرار نمی‌شود، گفتوگو بی‌فایده است. پس گیرنده‌هایمان دست می‌زنیم چون مشکل از فرستنده است.
حالا مسعود فراستی بازنده شد یا آرش ظلی پور؟
پایان پیام