گل گاوزبان با گیاه گاوزبان متفاوت است و خواص و مشخصات ظاهری جداگانه‌ای دارند
به گزارش پایگاه خبری گلونی؛باید توجه داشت که گیاه گاوزبان با گل گاوزبان متفاوت است و خواص مشخصات ظاهری جداگانه‌ای دارند.
نام: گل گاوزبان
نام علمی: Spergularia
نام محلی: گل گاو زبان
خانواده : پارونیچیاسی
گونه: اسپرگولاریا
پراکنش: ننه باغو، درخت سبز
روش تکثیر: کشت بذر
گیاه شناسی گل گاوزبان
باید توجه داشت که گیاه گاوزبان با گل گاوزبان متفاوت است و خواص و مشخصات ظاهری جداگانه‌ای دارند.
گل گاوزبان گیاهی خودرو است که منحصراً در دامنه کوه‌های البرز به عمل می‌آید و تاکنون اهلی نشده و قابل کشت نیست.
گیاه گاو زبان گیاهی است علفی و چند ساله که ارتفاع ساقه آن تا ۶۰ سانتیمتر می‌رسد ساقه آن شیاردار و خاردار است دارای ریشه‌های نیمه غده‌ای است که بطور عمودی تا عمق ۵۰ سانتیمتر در خاک فرورفته است و بعلت داشتن ریشه‌های اصلی و فرعی در اعماق خاک مقاومت آن در برابر خشکی خاک زیاد است.
در کتب قدیم به گل گاوزبان «لسان الثور» می‌گویند، ولی در واقع نام دیگری ندارد.
اسم فرانسوی، انگلیسی، آلمانی، ترکی و غیره هم ندارد، چون در هیچ نقطه ای از زمین جز دامنه کوه‌های البرز به عمل نمی‌آید و با گیاه دیگری که در شهرهای دیگر ایران و کشورهای دیگر می‌روید و به غلط به گاوزبان مشهور شده است، نسبتی ندارد.
دو گیاه متفاوت
این دو گیاه متفاوت هستند، تنها گل‌هایشان کمی به هم شبیه است، هیچ‌گونه خواص مشترکی ندارند و از نظر منافع طبی با هم متضاد هستند. گل‌های گل گاوزبان درشت تر از گل‌های گیاه گاوزبان است.
گل گاوزبان در ایران، و گیاه گاوزبان در اروپا و امریکا شهرت زیادی دارند.
برگ: برگ‌های این گیاه ساده و پوشیده از تارهای ظریفی است.
زبانه‌ای و پوشیده از خارهای است که به آن حالت خشن می‌دهد و به همین علت به گاوزبان معروف است. به رنگ سبز کم‌رنگ، شکل تخم مرغی با نوک تیز و بسیار شکننده و علی رغم خشن بودن بسیار له شونده است.
گل: گاو زبان از اردیبهشت تا مرداد گل می‌دهد. گل‌های گل گاوزبان به رنگ آبی، سفید و بنفش است که شکل آن شباهت به نیلوفر دارد ولی اندازه آن کوچکتر گل‌های گیاه گاوزبان است.
گل‌های گیاه گاوزبان به رنگ قرمز خوش‌رنگی است که پس از خشک‌شدن به رنگ آبی تیره در می‌آید .
گیاه گاو زبان احتمالا از شمال آفریقا بنواحی دیگر راه یافته و امروزه در منطقه مدیترانه، نواحی شمال آفریقا و قسمت‌هایی از خاورمیانه می‌روید.
قسمت‌های دارویی
درگل گاوزبان تنها قسمت گل مصرف دارویی دارد و در گیاه گاوزبان برگ و سرشاخه‌های گلدار آن به مصرف دارویی می‌رسد .
خواص داروئی
گاو زبان از نظر طب قدیم ایران سرد است گل گیاه گاوزبان، و برگ‌های آن تصفیه‌کننده خون است، آرام‌کننده اعصاب است، عرق آور است،
ادرارآور است و با به کار انداختن کلیه‌ها به درمان تب و مشکلات کلیوی کمک می‌کند.
کلیه‌ها را تقویت می‌کند و التهاب و ورم آنرا درمان می‌کند، سرماخوردگی را برطرف می‌کند،
برای از بین بردن سرفه از دم کرده گل گاو زبان استفاده می‌شود سینه را نرم می‌کند، تنگی نفس و درد گلو را شفا می‌دهد.
در درمان برونشیت موثر است، بی‌اختیاری دفع ادرار را درمان می‌کند.
در درمان بیماری سرخک و مخملک مفید است. ضماد برگ‌های گاو زبان برای رفع ورم مؤثر است.
برگ‌های گل گاوزبان را پخته و مانند اسفناج از آن استفاده می‌کنند.
برگ‌های تازه گاو زبان دارای مقدار زیادی ویتامین Cاست و در بعضی از کشورها آن را داخل سالاد می‌ریزند.
همچنین به شکل مرهمی روی پوست مالیده می‌شود تا از تورم جلوگیری کند و پمادی برای درمان خارش، اگزما و پسوریازیس از این گیاه تهیه می‌شود.
گل‌های آن برای تقویت بیماران ضعیف شده بر اثر بیماری به صورت کال، شیرین شده و یا کنسرو خورده می‌شود.
مقوی روح و اعضای رئیسه بدن بوده، حواس پنجگانه یا بهتر بگویم، حواس هجده‌گانه آدمی را تقویت می‌کند.
دلهره و وحشت را از بین می‌برد. غم و غصه را کم کرده و برای کسانی که با خود حرف می‌زنند بسیار خوبست.
از برگ‌های تازه آن برای درمان جوش‌های چرکی دهان و درمان برفک استفاده می‌شود.
عصاره آبی گل گاوزبان دارویی مؤثر و بی‌خطر برای درمان بیماران مبتلاء به اختلال وسواسی اجباری است.
اشکال دارویی
دم‌کرده، مرهم، ضماد یا لوسیون.
منبع: واحد آموزش و پژوهش صدا وسیمای مرکز کیش. گیاهان دارویی جزیره کیش، پژوهشگر: بصیره اسدنژاد
پایان پیام
کد خبر : 109091 ساعت خبر : 3:05 ب.ظ