آنچه باید در جشنواره سی و هفت فیلم فجر دید و احتمالا لذت برد. برای بیشتر دانستن در مورد لذیذهای جشنواره فیلم فجر کافی است مطلب زیر را بخوانید.
پایگاه خبری گلونی، پریسا ساسانی: سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر در آستانه برگزاری است و دوستان روابط عمومی در پردیس سینمایی کورش پیشنهاد خوبی مبنی بر هیجان انگیز کردن جشنواره در دستور کار قرار داده اند و از اهالی رسانه خواستند که درباره فیلم هایی که دوست داریم یا حتما در این جشنواره می‌ببینیم، بنویسیم.
واقعیت این است که جشنواره فیلم فجر و اساسا سینمای ایران همواره برای من جذابیت داشته و نوشتن درباره آن همیشه پر از اشتیاق وهیجان بوده است و به تبع این هیجان زمانی بیشتر می‌شود که لیست فیلم‌های منتشر شده فیلم‌های پیش‌رو قرار می‌گیرد.
دیدن و دانستن درباره آثار کارگردان‌هایی که ساخت نخستین فیلم سینمایی خود را تجربه می‌کنند همیشه جذاب بوده است.
چراکه دیدن فیلم‌های کارگردان‌های فیلم اولی دریچه روشنی از سینمای ایران و ورد نگاه‌های جدید را به سینمای ایران می‌بخشد و به درستی که عنوان نگاه نو برای نمایش این دسته از فیلم‌ها مناسب و برازنده است.
یکی از نکات جالب در عناوین فیلم‌ها در بخش نگاه نو می‌توان مشاهده کرد این است که دو فیلم اولی اینبار به شکل پسری و پدری از میلاد صدرعاملی و پولاد کیمیایی وجود دارد.
آنچه باید در جشنواره سی و هفت فیلم فجر دید
فیلم‌هایی که علاوه بر سرمایه‌گذاری، تولید و یا حمایت قطعاً نگاه‌های کارشناسی پدران نیز در آن وجود دارد و باید منتظر بود و دید که آیا در دو فیلم« سونامی» ساخته میلاد صدرعاملی و« معکوس» به کارگردانی پولاد کیمیایی ردپای پدران سینمایی هریک از این کارگردان‌ها وجود دارد یا خیر.
علاوه براین نام تهیه‌کنندگانی جدید و جوان و با تجربه به جشم می‌خورد که پشت فیلم‌های اول ایستاده‌اند و می‌توان از مجید شیخ انصاری، رضا زهتابچیان، محمد حمزه‌ای نام برد.
اما نکته مهم در بین نام تهیه‌کنندگان فیلم‌های اول، اسم علی مصفا است با تهیه کنندگی دو فیلم اولی می‌درخشد و با نگاه حمایتی پای آثارجدید یا به عبارت بهتر امیدهای تازه در سینمای ایران ایستاده است.
جدا از نکات هیجان برانگیز فیلم اولی‌ها که به عنوان فیلم‌های پسر و پدری، نام تهیه‌کنندگان جدید و درخشش حضورعلی مصفا مطرح شد نباید از نام‌گذاری فیلم‌ها هم غافل ماند.
عنوان فیلم‌ها همیشه جذاب بوده است که در بخش نگاه نو می‌توان به نام فیلم‌هایی چون «پالتو شتری»، «حمال طلا»، «مسخره باز» و دست آخر «دیدن این فیلم جرم است» اشاره کرد.
اما در بخش سودای سیمرغ برخی از فیلم‌ها را باید به دلیل کارنامه کاری کارگردان دید.
در واقع برخی را باید یکبار دید و برخی دیگر را باید با جان و دل چندین بار دید.
آنچه باید در جشنواره سی و هفت فیلم فجر دید
فیلم سینمایی «آشفتگی» ساخته فریدون جیرانی که اساسا دنیای پیچیده ذهنی این فیلمساز را بسیار دوست دارم از آن دسته از آثاری است که حتما باید دید.
«سال دوم دانشکده من» ساخته رسول صدرعاملی را نه به دلیل اینکه پدر و پسر در این دوره از جشنواره حضور دارند بلکه به دلیل نگاه منصف صدرعاملی و شناخت خوبی که از نسل جوان و نوجوان دارد باید دید.
طعم خوش فیلم «عصر جمعه» ساخته مونا زندی قطعا دیدن فیلم «بنفشه آفریقایی» را پیشنهاد می‌کند.
فیلم «۲۳ نفر» را به دلیل اینکه کتاب آن را خوانده‌ام حتما می‌بینم تا همه آنچه تخیل کرده بودم را با چشم مهدی جعفری مشاهده کنم.
«متری شیش و نیم» ساخته سعید روستا از جمله آثاری است که باید حتما دید.
چراکه فیلم «ابد و یک روز» با همه نقاط قوت و ضعفی که داشت برگرفته از همان نگاه فیلم اولی و آنچه که امید در سینمای ایران می‌نامیم بود.
«ناگهان درخت» ساخته صفی یزدانیان هم از جمله فیلم‌هایی است که باید به خاطر فیلم خوب «در دنیای تو ساعت چند است» دید.
فیلمی که اینبار هم قرار است با موسیقی خوب و حرفه ای کریستف رضایی همراه باشد.
در پایان هم باید گفت که پر واضح است از فیلم های «طلا» پرویز شهبازی، « تختی» بهرا توکلی، «قسم» محسن تنابنده و «شبی که ماه کامل شد» نرگس آبیار نباید گذشت.
در پایان باید گفت جای فیلم «آشغال های دوست داشتنی» مانند جشنواره های پیشین در این جشنواره نیز خالی است و به قول رخشان بنی‌اعتماد هیچ فیلمی در کِشو باقی نمی‌ماند. ما امیدواریم به فردا…
این بود متنی با عنوان آنچه باید در جشنواره سی و هفت فیلم فجر دید.
پایان پیام