خاک هرمز و جان محلیها را به یغما بردند و صدای کسی درنیامد
پایگاه خبری گلونی، مهدیسا صفریخواه: زامبیهای زیادی در اطراف ما زندگی میکنند.
آنها خودشان را در میان آدمهای معمولی به کل دنیا قالب میکنند.
این روزها زندگی در جنوب کشور سختیهای زیادی دارد بهجز مشکل ریزگردها که (حالا ماشالله همهشون واسه خودشون مردی شدن) و مشکل آب آشامیدنی آنها با دزدیده شدن خاکشان هم طرف هستند.
پای سلبریتیها هم در میان است
اینبار قبل از اینکه از شم راننده تاکسیگونهتان استفاده کنید و بگویید کار کار خودشان است؛ بهتر است بدانید سلبریتیهای فضای مجازی بخشی از داستان دزدیده شدن خاک جزایر هنگام و هرمز در جنوب کشور هستند.
خاکهای رنگی و تورهای یغماگر
اوضاع وقتی پیچیده میشود که مافیای سلبریتیهای فضای مجازی با یک تور گردشگری طرف قرارداد هستند و قرار است این مناطق را برای رونق گردشگری به مردم بشناسانند اما این کار یک ضدتبلیغ میشود و محلیها شاکی میشوند.
درباره تتوع خاکها بدانید
خاک یک ساحل در جزیره هرمز قرمز رنگ و آمیخته با اکسید آهن است.
این خاک خوراکی است و از جزیره هرمز به عنوان یکی از معادن بزرگ خاک سرخ جهان یاد میشود و حدود ۴۰ هزار تن از آن وجود دارد که در هر سال میتوان ۱۸۰۰ تن آن را استخراج کرد.
البته خاکهای طلایی و نقرهای را هم میتوان پیدا کرد و همین علاوه بر جلوه زیبایشناسی باعث شده سلبریتیهای فضای مجازی از این خاک در ساخت ساعتهای برند شخصی و استفاده در باشگاههای ماساژ برای کسب آرامش استفاده کنند.
محلیها از ما میترسند
محلیها وقتی شما را در حال عکس گرفتن میبینند از شما میخواهند که نام برخی از این سوحل را نیاورید.
آنها نگران از دست رفتن منابع خاکی تجدید ناپذیر این اماکن هستند. سوغاتی که برای گردشگران جذاب است. هرچند خاک خوراکی برخی از این جزایر ادویه غذاهای محلی است.
خاک هرمز و جان محلیها را به یغما بردند و صدای کسی درنیامد
ساحل نقرهای جزیره هنگام هم یکی از جاذبههای توریستی کشور است اما زامبیهای قاتل طبیعت ذرات کانی نقرهای که در خاک این ساحل هست را درو کردهاند و رفتن به آن سختتر از همیشه و ظاهراً قدغن است.
این روزها موج حمایت از محیطزیست بزرگی از این جزایر زیبا در فضای مجازی شکل گرفته است.
ثبت جهانی و ملی تنها راه است
قانع کردن آدمهایی که اینها فقط یک مشت خاک هستند کار سختی است.
خاکی که تجدید پذیر نیست. خاک جزایر هرمز و هنگام و قشم هنور بهعنوان میراث طبیعی ثبت نشده است.
شاید قانع کردن میراث فرهنگی به ثبت اثر و توجه جهانی بهتر راه برای کمک به بومیان این منطقه باشد. چون ظاهراً در ایجاد قوانین حمایتی خودمان همیشه لنگ میزنیم؛ خبری از جریمه برای کسانی که باعث نابودی خاک این اماکن میشوند هم در دستورکار هیچ نهادی نیست!
پایان پیام
